Swojczów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Swojczów
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Rejon

włodzimierski

Populacja 
• liczba ludności


397

Nr kierunkowy

+380 3342

Kod pocztowy

44723

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Swojczów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Swojczów”
Ziemia50°52′04″N 24°33′24″E/50,867778 24,556667

Swojczów (ukr. Свійчів) – wieś leżąca na terenie Ukrainy, obwód wołyński, rejon włodzimierski.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś przed 1939 r. położona w Polsce, w gminie Werba, powiat włodzimierski, województwo wołyńskie.

W 1607 r. kasztelan wołyński Jan Łahodowski (herbu Korczak[1]) zbudował na terenie wsi drewniany kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, a następnie podczaszy koronny Szczęsny Czacki w 1787 r. – kościół murowany. W kościele znajdowała się kopia obrazu Matki Bożej Śnieżnej – obraz Matki Boskiej Swojczowskiej (obecnie znajdujący się w Otwocku w parafii pw. św. Wincentego á Paulo). Ponadto przed 1939 r. we wsi znajdowała się m.in. cerkiew prawosławna, szkoła, poczta, posterunek policji, mleczarnia, karczmy a osada była zamieszkana w połowie przez Polaków i w połowie przez Ukraińców.

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca tutaj ukraińska rodzina Diaczuków ukrywała Żydów, za co po wojnie Instytut Jad Waszem uhonorował tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata Ołeksandra i Sołomiję Diaczuków oraz ich dzieci, Pawła Diaczuka i Mariję Ocaluk (z d. Diaczuk)[2][3][4][5][6].

Zbrodnia wołyńska

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Rzeź wołyńska.

31 sierpnia 1943 r. banderowcy (Ukraińska Powstańcza Armia) przy pomocy ukraińskich chłopów z pobliskich wsi zamordowali w Swojczowie około 100 osób narodowości polskiej. Rzeź rozpoczęła się od próby wysadzenia murów miejscowego kościoła, co było hasłem do mordowania Polaków. Nieliczni uratowani Polacy znaleźli schronienie we Włodzimierzu Wołyńskim. W miejscu wysadzonego w powietrze kościoła obecnie stoi krzyż[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 15. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1912, s. 163.
  2. Dyachuk Aleksandr & Solomea ; Son: Pavlo ; Daughter: Otzalyuk Maria (Dyachuk). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-29]. (ang.).
  3. Дячук Олександр. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-29]. (ukr.).
  4. Дячук Соломія. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-29]. (ukr.).
  5. Дячук Павло. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-29]. (ukr.).
  6. Оцалюк (Дячук) Марія. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-29]. (ukr.).
  7. Grzegorz Rąkowski: Wołyń: Część 1. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej.. Piastów: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2005, s. 189-190. ISBN 978-83-89188-32-8..

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]