Syczek kraterowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Syczek kraterowy
	Otus jolandae
	Sangster, King, Verbelen & Trainor, 2013
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	sowy
Rodzina	puszczykowate
Podrodzina	puszczyki
Rodzaj	Otus
Gatunek	syczek kraterowy
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Syczek kraterowy^[3] (Otus jolandae) – gatunek nowo odkrytego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Jest endemiczny dla indonezyjskiej wyspy Lombok. Pierwszy odkryty gatunek, którego zasięg występowania ogranicza się jedynie do tej wyspy.

Systematyka

Gatunek ten opisali jako pierwsi George Sangster, Ben F. King, Philippe Verbelen i Colin R. Trainor. Opis ukazał się w 2013 roku na łamach internetowego czasopisma „PLOS ONE”. Holotyp został zebrany w maju 1896 roku przez A. Everetta. Przed opisaniem gatunku ptaki te uznawano za przedstawicieli podgatunku albiventris syczka moluckiego (Otus magicus)^[4].

Pochodzenie nazwy

Nazwa gatunkowa jolandae nawiązuje do żony George’a Sangstera. Jolanda A. Luksenburg była współodkrywcą syczka kraterowego w 2003 roku i wspierała prace terenowe, które pomogły w opisaniu w 2004 roku lelka sundajskiego (Caprimulgus meesi)^[4].

Morfologia

Syczek kraterowy podobny jest do syczka moluckiego. Długość skrzydła wynosi 148–157 mm, ogona 73–75 mm, a dzioba 21–23 mm. Broda i gardło białe, pokryte brązowymi paskami, podobnie jak czoło. Wierzch głowy i pokrywy uszne mają oliwkowy odcień. Od dzioba do wierzchu głowy biegnie brązowy pas. Tęczówki złote. Wierzch ciała ochrowy, brzuch biały w cynamonowe pasy. Nogi są opierzone po nasady palców^[4].

Zasięg występowania

Nagrania głosów pochodzą z centralnej, północnej i zachodniej części wyspy Lombok (Indonezja): z regionu Senggigi (zachodnia część wyspy) z 22–27 sierpnia 2011, na południowo-zachodnim zboczu wulkanu Rinjani 7 września 2003 oraz 3 i 4 września 2003, niedaleko miejscowości Senaru 28–30 sierpnia 2008 oraz 27 sierpnia 2008. Występuje w lasach na wysokości 25–1350 m n.p.m.^[4]

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2014 roku uznaje syczka kraterowego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened)^[2]. Liczebność populacji wstępnie szacowana jest na 2500–9999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[2].

Przypisy

↑ Otus jolandae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Otus jolandae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Striginae Leach, 1820 - puszczyki (Wersja: 2021-04-04). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-06-13].
↑ ^a ^b ^c ^d G. Sangster, B. F. King, P. Verbelen & C. R. Trainor. 2013.. A New Owl Species of the Genus Otus (Aves: Strigidae) from Lombok, Indonesia. „PLOS ONE”, 2013.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótki filmik. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Otus jolandae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Otus jolandae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-3] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Striginae Leach, 1820 - puszczyki (Wersja: 2021-04-04). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-06-13].

[org-4] G. Sangster, B. F. King, P. Verbelen & C. R. Trainor. 2013.. A New Owl Species of the Genus Otus (Aves: Strigidae) from Lombok, Indonesia. „PLOS ONE”, 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]