Sylwester Karalus – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1908 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Minister Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie | |
Okres | od 20 lipca 1970 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister Informacji i Dokumentacji Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie | |
Okres | od 18 lipca 1972 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Sylwester Karalus (ur. 8 grudnia 1908 w Świątnikach, zm. 22 października 1975 w Londynie) – polski prawnik, polityk, publicysta polityczny i historyczny[1], dwukrotny minister Rządu RP na uchodźstwie. Miłośnik literatury polskiej i kolekcjoner poloników[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 8 grudnia 1908 w Świątnikach koło Poznania w rodzinie Stanisława i Józefy z Wojciechowskich[2]. W 1927 zdał maturę w gimnazjum w Gostyniu. Następnie studiował prawo na Wydziale Ekonomiczno-Prawnym Uniwersytetu Poznańskiego (został magistrem prawa w 1931). Studiował też przez rok na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie[2].
Został zatrudniony jako urzędnik w MSZ. Był referentem prawnym Konsulatu RP we Wrocławiu (1931-1936). Następnie pracował jako urzędnik Konsulatu RP w Rydze (1936 do 30 września 1939)[3]. Od listopada 1939 do lipca 1940 pracował w Ambasadzie RP w Paryżu. Piastował stanowisko attaché, a następnie sekretarza poselstwa polskiego przy rządzie czechosłowackim w Londynie i sekretarza Ministerstwa Sprawiedliwości. Po wojnie pozostał na emigracji.
Po koniec życia pełnił funkcję Ministra Sprawiedliwości Rządu RP na uchodźstwie (1970-1972)[4] oraz piastował stanowisko Ministra Informacji i Dokumentacji (18.07.1972-15.12.1973). Przez wiele lat był redaktorem „Rzeczypospolitej Polskiej” (ps. Andrzej W. Trenczyński) oraz członkiem Rady Narodowej RP[2].
3 maja 1972 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
Zmarł nagle 22 października 1975 roku w Londynie. Pochowany na Fairmile Cemetery w Henley-on-Thames (sekcja 11 plot 79)[6].
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]W 1935 w kaplicy Raczyńskich w Rogalinie wziął ślub ze Słowaczką Eriką Franke (1913-2004) z Wrocławia. Mieli dwoje dzieci: córka Aleksandra (ur. 1936) i syn Bolko (Bolesław) (ur. 1939)[2]. Jego bratankiem jest Michał Karalus[2][7] (ur. 1952) – starosta pleszewski w latach 2002–2014.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Postać wodza: przemówienie wygłoszone na uroczystej Akademii dla uczczenia rocznicy Święta Niepodległości, Święta Żołnierza i Święta Orderu Virtuti Militari w sali St. Michael’s School, Graham Terrace, S.W.1 w Londynie, w dniu 6 listopada 1965r.
- ↑ a b c d e f Biogram Sylwestra Karalusa na stronie Liceum w Gostyniu.
- ↑ Kierownik działu paszportowego (1939r.). polonika.lv. [dostęp 2015-05-13]. (pol.).
- ↑ Zwolnienie z funkcji ministra (strona 5).
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, nr 8 z 31 grudnia 1972.
- ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-07-14] (pol.).
- ↑ Michał Karalus – starosta pleszewski.