System argentyński – Wikipedia, wolna encyklopedia
System argentyński (system konsorcyjny) – rodzaj sprzedaży ratalnej towarów lub pożyczek gotówkowych, w którym klienci tworzą zrzeszenie (spółdzielnię, konsorcjum) i zaczynają wpłacać składki (raty) w momencie przystąpienia do systemu, natomiast towar lub pożyczkę otrzymują dopiero po jakimś czasie, po spełnieniu określonych warunków (np. jeżeli spłacą największą liczbę rat spośród zrzeszonych w grupie, są jej członkami odpowiednio długo, grupa pozyska dodatkowych członków finansujących zakupy wcześniej zapisanych lub w drodze losowania). Jeżeli warunki nie zostaną spełnione i uczestnikom systemu nie dopisze szczęście w losowaniach, przedmiot umowy (towar lub pożyczkę) otrzymają dopiero po wpłaceniu całej kwoty wraz z odsetkami.
Odsetki w systemach argentyńskich są zazwyczaj znacznie niższe niż przy standardowych ofertach, ale nieprzejrzysta konstrukcja całego systemu sprawia, że niejednokrotnie klienci otrzymują towar/pożyczkę, dopiero gdy wpłacą ponad 100% jej wartości.
Nieprzejrzystość systemu dla przeciętnego klienta, brak skutecznych mechanizmów ochrony użytkowników oraz nieuczciwe praktyki części przedsiębiorstw sprawiły, że od 2004 roku organizowanie sprzedaży argentyńskiej jest w Polsce zabronione[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Na podstawie nowelizacji Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 17 czerwca 2004 r.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Finanse osobiste, Ewa Bogacka-Kisiel (red.), Warszawa: PWN, 2012, ISBN 978-83-01-16974-9, OCLC 812713693 .