Szczerbic – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szczerbic (Jelita odmienne VII) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jelita, z nobilitacji.

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu czerwonym trzy kopie w gwiazdę złote - dwie w krzyż skośny i trzecia na opak, na nich.

Klejnot - dwa skrzydła orle - prawe czerwone, lewe złote, pośrodku roża czerwona.

Labry czerwone, podbite złotem.

Nadany 25 lutego 1585 Pawłowi i Janowi Szczerbicom. Herb powstał z adopcji do herbu Jelita^[1], którego udzielił Jan Zamoyski^[2].

Szczerbic - Szczerbicz - Szczerbień.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Szczerbic z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla