Szczytno Małe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szczytno Małe
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowości nadbrzeżne

Szczytno, Zawada

Region

Pojezierze Północnokrajeńskie

Wysokość lustra

125,6 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

0,32 km²

Wymiary
• max długość
• szerokość


1,6 km
0,1 - 0,23 km

Głębokość
• średnia


3,6 m

Hydrologia
Klasa czystości wody

II (1989)[1]

Rzeki zasilające

Brda

Rzeki wypływające

Brda

Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie gminy Przechlewo
Mapa konturowa gminy Przechlewo, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Szczytno Małe”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Szczytno Małe”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, na dole po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Szczytno Małe”
Położenie na mapie powiatu człuchowskiego
Mapa konturowa powiatu człuchowskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Szczytno Małe”
Ziemia53°46′03″N 17°12′47″E/53,767500 17,213056

Szczytno Małe (Szczycienko) (kaszb. Jezoro Szczëtno Môłé) – przepływowe jezioro rynnowe położone na północnym skraju Pojezierza Północnokrajeńskiego ("Obszar Chrononego Krajobrazu Jezior Krępsko i Szczytno"), na obszarze gminy Przechlewo, powiat człuchowski, województwo pomorskie, o ogólnej powierzchni 32 ha.

Jezioro położone jest w środkowej części powiatu człuchowskiego, na terenie Pojezierza Północnokrajeńskiego. Akwen otoczony jest niemal w całości gruntami ornymi, jedynie od południowego wschodu sąsiaduje z lasami. Od północy do jeziora przylegają zabudowania dwóch niewielkich wsi Zawady i Szczytna. Przez jezioro przepływa rzeka Brda stanowiąca szlak kajakowy i łącząca akwen jeziora z innymi jeziorami tzw. zespołu Szczycieńskiego - Szczytnem Wielkim i Końskim. Jest to płytki, niewielki akwen, z monotonną linią brzegową porośniętą wąskim pasem roślinności wodnej[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dorota Cydzik, Danuta Kudelska, Hanna Soszka, Atlas stanu czystości jezior Polski badanych w latach 1989-1993, Instytut Ochrony Środowiska, 1995, s. 134-137.