Szkoła Podstawowa w Łubczu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szkoła Podstawowa w Łubczu
podstawowa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łubcze

Adres

Łubcze 20

Data założenia

przed 1883

Położenie na mapie gminy Jarczów
Mapa konturowa gminy Jarczów, po prawej znajduje się punkt z opisem „Szkoła Podstawowa w Łubczu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Szkoła Podstawowa w Łubczu”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Szkoła Podstawowa w Łubczu”
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego
Mapa konturowa powiatu tomaszowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Szkoła Podstawowa w Łubczu”
Ziemia50°27′10″N 23°39′59″E/50,452778 23,666389

Szkoła Podstawowa w Łubczu – wiejska placówka oświatowa, działająca od XIX w., zamknięta w 2001 r.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o jednoklasowej szkole ogólnej w Łubczu pochodzi z roku 1883[1]. Wymieniana jest jako jedna z 38 tego typu szkół w powiecie tomaszowskim[2] i jedna z 3 w ówczesnej gminie Jarczów. W okresie międzywojennym funkcjonowała jako 7-klasowa szkoła powszechna. Drewniany budynek szkoły pochodzący z 1924 roku został zaprojektowany przez przedwojennego architekta Zdzisława Mączeńskiego, który prowadził prace w Wydziale Budownictwa Szkolnego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie zmierzające do rozbudowy sieci szkolnej. Architekt opracował typowy projekt taniego i funkcjonalnego budynku szkolnego, który pozwolił to na realizację budowy setek placówek tego typu rocznie[3]. Był to budynek w stylu dworkowym, konstrukcji zrębowej, parterowy z czterema wystawkami w poddaszu[4]. Szkoła jako jeden z nielicznych budynków w Łubczu ocalał z pożarów wsi podczas pacyfikacji wsi przez UPA w 1944 roku prawdopodobnie dlatego, że widniał na niej napis języku polskim i ukraińskim. Tuż po wojnie w budynku zamieszkały rodziny mieszkańców wsi, a potem nauczyciele Adolf i Irena Korzeniowscy.

Rejon szkoły obejmował uczniów z Łubcza, Szlatyna, Kolonii Podlodowskiej i Wierszczycy. Przy szkole działały 2 drużyny harcerskie. W okresie PRL od lat 60. do końca lat 80. nauczanie religii odbywało się oddzielnym w punkcie katechetycznym zorganizowanym przez parafię. W 1982 r. ze względu na zły stan techniczny zdecydowano o budowie nowej szkoły, a nauczanie przeniesiono do nowo wybudowanej świetlicy w Łubczu. Starą drewnianą szkołę skreślono z listy zabytków i rozebrano pod koniec lat 80. XX w.

Nowa szkoła

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 roku na starej działce szkolnej oddano do użytku dwupiętrowy budynek według projektu architekta Czesława Kostykiewicza, wychowanka szkoły w Łubczu. Nowy budynek dysponował 6 salami lekcyjnymi, salą widowiskowo-sportową, biblioteką, kuchnią i stołówką, pracownią komputerową. W poddaszu znajduje się 5 mieszkań przeznaczonych dla nauczycieli. Na fasadzie budynku umieszczono płaskorzeźbę orła w koronie autorstwa grafika Ryszarda Bednarza, wieloletniego dyrektora szkoły. Na działce szkolnej o pow. ok. 1,2 ha znajduje się boisko sportowe i tzw. Gaik.

Znani uczniowie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom V.
  2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XII.
  3. Encyklopedia Warszawy
  4. Faryna Paszkiewicz i in. s.500