Tālava – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tālava (łat. Tuolova) – starołatgalska lub liwońska kraina historyczna leżąca na obszarach należących współcześnie do okręgów: Valmiera, Valka, Gulbene, Alūksne oraz Balvi.

Przechodził przez nią ważny szlak handlowy wzdłuż Gauji z ziemi Liwów do Ugauniji i Pskowa. W Kronice Henryka Łotysza Tālava opisywana jest najczęściej jako ziemia Łatgalów. Możliwym jest również to, że nazwę Tālava nadano wszystkim tym ziemiom, zamieszkanym przez Łatgalów, które złożyły hołd Pskowowi i Nowogrodowi.

W czasie krótkiego jej istnienia władali nią kolejno: Tālivaldis, Włodzimierz Mścisławicz oraz Ramēķis.