Ta trzecia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ta trzecia

Autor	Henryk Sienkiewicz
Typ utworu	nowela
Wydanie oryginalne
Język	polski
Data wydania	1888
Teksty w Wikiźródłach

Ta trzecia – humoreska autorstwa Henryka Sienkiewicza opublikowana po raz pierwszy w „Kurierze Codziennym" w 1888 roku, a w formie książkowej w tomie dziewiętnastym Pism w 1889 roku.

Bohaterami utworu są dwaj ubodzy aryści-malarze, Magórski i Światecki. Magórski jest zaręczony z panną z dobrego domu, jednak odrzucony z powodu ekscentrycznego zachowania. Wszystko zmienia się, kiedy jeden z jego obrazów Żydzi nad rzekami Babilonu otrzymuje nagrodę w konkursie paryskim. Nagroda przynosi mu sławę i pieniądze, a także powodzenie u kobiet. Ostatecznie malarz znajduje szczęście w małżeństwie z zakochaną w nim od dawna uroczą aktorką. Utwór jest satyrą na środowisko burżuazji oraz interesującą charakterystyką przedstawicieli cyganerii artystycznej.

Nowela była przełożona na 15 języków.

• Henryk Sienkiewicz Nowele i opowiadania, wyd. Świat Książki, 2004
• Opis utworu

• Ta trzecia w wyd. zbiorowym z 1889 w bibliotece Polona