Taenit – Wikipedia, wolna encyklopedia
Figura Widmanstättena kamacytu i taenitu z meteorytu znajdującego się obecnie w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny | γ-(Ni,Fe) |
---|---|
Twardość w skali Mohsa | 5 – 5.5 |
Przełam | haczykowaty |
Łupliwość | brak |
Układ krystalograficzny | |
Gęstość minerału | ~8 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa | metaliczna, szaro–biała |
Rysa | jasnoszara |
Połysk | metaliczny |
Taenit – minerał, postać krystaliczna stopu żelaza i niklu, zawierającego od 8% do 55% niklu. Występuje w meteorytach żelaznych i żelazno-kamiennych. Taenit może tworzyć w meteorytach wewnętrzne struktury zwane figurami Widmanstättena. Taenit nazywany jest też „żelazem wstęgowym” (grec. ταινια – taenia, wstęga). W ataksytach występuje jako główny minerał.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tajemnice kamieni z nieba, Marek Żbik, Warszawa 1987.
- „Nieziemskie skarby”, Andrzej Pilski, Warszawa 1999.
- Teanite w Handbook of Mineralogy ang.
Encyklopedie internetowe (gatunek mineralny):