Tam, gdzie śnią zielone mrówki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tam, gdzie śnią zielone mrówki
Wo die grünen Ameisen träumen
Gatunek

dramat społeczny

Rok produkcji

1984

Data premiery

31 sierpnia 1984

Kraj produkcji

RFN
Australia

Język

angielski

Czas trwania

100 min

Reżyseria

Werner Herzog

Scenariusz

Werner Herzog

Główne role

Bruce Spence
Wandjuk Marika
Roy Marika
Ray Barrett
Norman Kaye

Muzyka

Wandjuk Marika

Zdjęcia

Jörg Schmidt-Reitwein

Scenografia

Ulrich Bergfelder

Produkcja

Lucki Stipetic

Dystrybucja

Pro-ject Filmproduktion

Budżet

2.800.000 DM

Nagrody
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes: nominacja do Złotej Palmy
Niemiecki Festiwal Filmowy: najlepszy film, najlepsze zdjęcia

Tam, gdzie śnią zielone mrówki – dramat niemiecki w reżyserii Wernera Herzoga, wyprodukowany przez Werner Herzog Filmproduktion we współpracy z telewizją ZDF w 1984 roku. Film kosztował 2.800.000 marek niemieckich i miał swoją światową premierę w Niemczech, 31 sierpnia 1984[1].

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Film opowiada historię geologa Hacketta (w tej roli Bruce Spence). Jest on jednym z przedstawicieli wielkiej Firmy, która chce rozpocząć pracę na australijskiej pustyni. Grupa miejscowych Aborygenów za wszelką cenę nie chce do tego dopuścić, dlatego uniemożliwia prowadzenie robót. Okupuje maszyny twierdząc, że w tym miejscu "śnią zielone mrówki" – co jest zgodne z ich, mającą kilka tysięcy lat, legendą. Hackett musi się uporać z tym problemem, a dodatkowo pomóc starszej pani (Colleen Clifford) poszukującej swego zaginionego pieska. Przedstawiciele firmy zapraszają Aborygenów do swej siedziby. Tam dwa razy grupa zostaje uwięziona w windzie. Podczas pobytu w mieście, rdzenni mieszkańcy Australii upodobują sobie szczególnie zielony samolot, który następnie porywają sądząc, iż zabierają nim zielone mrówki. W toczącym się postępowaniu sądowym wygrywa Firma, dostając pozwolenie na kontynuowanie wcześniej podjętych działań. Uprowadzony samolot odnaleziony zostaje kilkanaście mil od miejsca robót. W jednej z ostatnich scen Hackett włącza radio, z którego dobiega zarejestrowane na taśmie świadectwo wygranej Argentyny na mistrzostwach świata w piłce nożnej. Jedynymi jego słuchaczami są aborygeńskie dzieci. Ostatnia scena ukazuje zmierzającego ku horyzontowi Hacketta, gdy w tym czasie rozlegają się odgłosy wybuchów dynamitu. To Firma kontynuuje swą pracę.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Lokacje

Zdjęcia do filmu powstały w całości w Australii: w większości w małym miasteczku słynącym z wydobywania opali Coober Pedy i okolicach, a także w Melbourne.

Ciekawostki

Historia dotycząca "śniących mrówek" nie jest autentyczna. Wymyślił ją na potrzeby filmu jego reżyser, Werner Herzog. Na innych płaszczyznach fabularnych dzieła, połączył on jednak fikcję z prawdziwymi wydarzeniami. Do takich należy m.in. sytuacja, w której Aborygeni przedstawiają sądowi tajemniczy dowód na potwierdzenie ich wierzeń. Wykopany z ziemi przedmiot, zawinięty w biały materiał nie został jednak pokazany na ekranie. Tuż po zakończeniu rozprawy sądowej, do Hacketta podchodzi jeden z prawników, aby mu pogratulować. Jest nim sam... Werner Herzog[2].

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]

W filmie wykorzystano następujące utwory: Requiem Op. 48 Gabriela Fauré, Voice in the wilderness Ernesta Blocha, Wesendonk-Leider Richarda Wagnera oraz Temporary Galaxies Klausa-Jochena Wiese. Poza tym, możemy usłyszeć tradycyjną muzykę Aborygenów w wykonaniu jednego z aktorów, Wandjuk Mariki[1].

Recepcja

[edytuj | edytuj kod]

Tam, gdzie śnią zielone mrówki był zaskoczeniem dla krytyków i publiczności. To – wizualnie – najbardziej pogodny, "słoneczny" film Herzoga. Vincent Canby z New York Timesa pisał, że mimo konwencjonalnej narracji i prostego stylu, film nie jest prosty jeśli chodzi o znaczenia, wręcz przeciwnie – inspiruje i zachwyca[3]. Roger Ebert zwraca w swojej recenzji filmu uwagę, że jest on zwariowany. Amerykański krytyk pisze również, że Herzog opowiada historię w tym filmie za pomocą odpowiednich, niezwykłych obrazów[4]. Konrad Jerzy Zarębski, krytyk Gazety Wyborczej odnotowuje, że reżyser wkroczył swym dziełem na niezbadany wówczas teren, dotyczący problemów szeroko pojętej ekologii[5]. Obraz jest uważany – obok Walkabout Nicolasa Roega – za najlepszy film o tematyce dotyczącej Aborygenów.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Film był nominowany do Złotej Palmy na 37. MFF w Cannes w 1984, zdobył nagrodę na Niemieckim Festiwalu Filmowym w kategorii najlepszy film roku i najlepsze zdjęcia (statuetka powędrowała do Jörga Schmidta-Reitweina), oraz na Festiwalu Filmowym w Montrealu w 1984 roku[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dane za: oficjalna strona internetowa Wernera Herzoga
  2. Obie informacje za: https://www.imdb.com/title/tt0088412/trivia
  3. Cytat za: https://www.rottentomatoes.com/m/where_the_green_ants_dream
  4. Where the Green Ants Dream Movie Review (1984) | Roger Ebert [online], rogerebert.suntimes.com [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-14] (ang.).
  5. Cytat za: recenzja filmu autorstwa K.J. Zarębskiego
  6. Dane za:http://www.wernerherzog.com/main/index.htm oraz https://www.imdb.com/title/tt0088412/

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]