Tama wentylacyjna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tama wentylacyjna – przegroda w wyrobisku górniczym, jedno z pomocniczych urządzeń wentylacyjnych.

• izolacyjne – służące do izolowania nieczynnych wyrobisk, są to tamy pełne (ze względów ochrony przeciwpożarowej i przeciwgazowej) – w każdej tamie izolacyjnej powinna się znajdować rurka umożliwiająca pobieranie próbek powietrza.
• tamy spięciowe – służące do oddzielania prądów powietrza. Są to zazwyczaj tamy murowe z drzwiami metalowymi.
• tamy regulacyjne – do regulacji przepływu powietrza – posiadają otwór (okno regulacyjne), którego pole jest regulowane.
• bezpieczeństwa – są to obmurza i sklepienie wykonane z kostki betonowej w ich pobliżu składuje się odpowiednie ilości materiałów do zaizolowania danego rejonu wentylacyjnego

• tamy głuche (pełne),
• tamy ciężkie,
• tamy o konstrukcji przeciwwybuchowej,
• tamy z drzwiami (skrzydłowe) ,
• tamy przesuwne.

• tamy drewniane,
• tamy murowe,
• tamy stalowe,
• tamy gipsowe,
• korki podsadzkowe,
• tamy płócienne,
• tamy z materiałów chemicznych

• most wentylacyjny

• Stanisław Gisman: Słownik górniczy, wyd. Instytut Węglowy, Katowice 1949;
• Stanisław Gisman: Ilustrowany górniczy słownik encyklopedyczny, Wydawnictwo Górniczo-Hutnicze, Stalinogród 1955;