Taniec (muzyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Taniec – w muzyce: rodzaj utworów o określonej rytmice, pośrednio lub bezpośrednio związanej z tańcem.

Termin ten pojawia się w dwóch znaczeniach:

• tańce użytkowe - podkład muzyczny do tańca
• tańce artystyczne, od XVI w. wykorzystywane w balecie, operze i muzyce instrumentalnej - w tym formy taneczne (tańce stylizowane), przeznaczone do słuchania^[1].

W tańcach stylizowanych, wzbogacenie używanych środków formalnych, harmonicznych i melodycznych powoduje oddalenie się od tanecznych pierwowzorów i usamodzielnienie się tańca jako formy muzycznej. W takiej postaci tańce weszły w skład form cyklicznych: suity, symfonii i sonaty, albo funkcjonują jako samodzielne utwory^[1].

• Danuta Wójcik: ABC form muzycznych. Kraków: Musica Iagellonica, 1999. ISBN 83-7099-103-3. (pol.).
• Mała encyklopedia muzyki'. Stefan Śledziński (red.). Wyd. III. Warszawa: PWN, 1981. ISBN 83-01-00958-6. (pol.). Brak numerów stron w książce