Tarczka (anatomia owadów) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tarczka (łac. scutellum, wł. mesoscutellum) – element szkieletu owadów, wchodzący w skład grzbietowej części tułowia.

Nazwą tarczki (scutellum) określa się zwykle scutellum śródtułowia, a więc mesoscutellum u takich rzędów jak pluskwiaki, chrząszcze, muchówki czy błonkoskrzydłe[1][2][3][4][5].

U chrząszczy nazwa tarczki (scutellum) najczęściej odnosi się do mesoscutellum śródtułowia lub do samego tylko exoscutellum, czyli środkowej części mesoscutellum, która widoczna jest z zewnątrz między nasadami pokryw[3][4]. Tak rozumiana tarczka położona jest tuż za przedtarczą[3]. Chrząszcze posiadają jednak również scutellum zaplecza, czyli metascutellum, które również może być określane tarczką[3][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Przemysław Trojan: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 1 – wstępny. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1957, s. 22-24.
  2. ↑ Ralph Harbach: Scutellum. [w:] Mosquito Taxonomic Inventory [on-line]. [dostęp 2015-07-23].
  3. ↑ a b c d Zoologia t. 2 Stawonogi cz. 2 Tchawkodyszne. Czesław Błaszak (red.). Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 59, 261-263, 489-498.
  4. ↑ a b c Armand R. Maggenti, Scott Lyell Gardner: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005, s. 719, 810-811.
  5. ↑ Jan Noskiewicz, Wojciech Puławski: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 55—56. Złotolitki — Chrysididae, Cleptidae. Polski Związek Entomologiczny, PWN, 1956.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tarczka_(anatomia_owadów)&oldid=66869773”