Tereza Martincová – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 24 października 1994 |
Wzrost | 177 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Zakończenie kariery | aktywna |
Trener | Pavel Zadrapa |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 4 ITF |
Najwyżej w rankingu | 40 (14 lutego 2022) |
Australian Open | 2R (2022) |
Roland Garros | 2R (2021) |
Wimbledon | 3R (2021) |
US Open | 1R (2017, 2019–2022) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 0 ITF |
Najwyżej w rankingu | 77 (6 czerwca 2022) |
Australian Open | 2R (2022) |
Roland Garros | 1R (2022) |
Wimbledon | 2R (2021, 2022) |
US Open | 2R (2021) |
Tereza Martincová (ur. 24 października 1994 w Pradze) – czeska tenisistka.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodową karierę na kortach rozpoczęła w lipcu 2010 roku, biorąc udział w turnieju rangi ITF w Wiesbaden. W lipcu 2013 zadebiutowała w turnieju rangi WTA, przegrywając w trzeciej rundzie kwalifikacji Sony Swedish Open z Anastasią Grymalską 3:6, 2:6. Dwa tygodnie później po raz pierwszy wystąpiła w drabince głównej imprezy WTA – podczas turnieju w Baku wygrała w pierwszej rundzie z Oksaną Kalasznikową, a w kolejnej uległa Tadeji Majerič 6:7(5), 3:6. W kwietniu 2014 wygrała swój pierwszy turniej w grze pojedynczej rangi ITF w Heraklionie.
W lipcu 2015 osiągnęła ćwierćfinał turnieju we Florianópolis, pokonując po drodze Quirine Lemoine i Ajlę Tomljanović. Trzy tygodnie później wystąpiła na US Open, ulegając w pierwszej rundzie kwalifikacji Nao Hibino 3:6, 4:6.
W sezonie 2021 osiągnęła finał zawodów w Pradze. Przegrała w nim 2:6, 0:6 z Barborą Krejčíkovą.
W sezonie 2022 osiągnęła finał zawodów w Melbourne. Razem z Majar Szarif uległy Bernardzie Perze i Kateřinie Siniakovej 2:6, 7:6(7), 5–10. Tydzień później wspólnie z Markétą Vondroušovą przegrały w finale w Adelaide z deblem Eri Hozumi–Makoto Ninomiya 6:1, 6:7(4), 7–10. We wrześniu odniosła pierwsze turniejowe zwycięstwo w grze podwójnej, wygrywając razem z Martą Kostiuk zawody w Portorožu. W finale pokonały Cristinę Bucșę i Terezę Mihalíkovą 6:4, 6:0.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
od 2021 | |
WTA 1000 (obowiązkowe) | |
WTA 1000 (nieobowiązkowe) | |
WTA 500 | |
WTA 250 | |
WTA 125 |
Gra pojedyncza 1 (0–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 18 lipca 2021 | Praga | Twarda | Barbora Krejčíková | 2:6, 0:6 |
Gra podwójna 3 (1–2)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 9 stycznia 2022 | Melbourne | Twarda | Majar Szarif | Bernarda Pera Kateřina Siniaková | 2:6, 7:6(7), 5–10 |
Finalistka | 2. | 14 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Markéta Vondroušová | Eri Hozumi Makoto Ninomiya | 6:1, 6:7(4), 7–10 |
Zwyciężczyni | 1. | 18 września 2022 | Portorož | Twarda | Marta Kostiuk | Cristina Bucșa Tereza Mihalíková | 6:4, 6:0 |
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza (4)
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
1. | 13/04/2014 | Heraklion | Twarda | Pernilla Mendesová | 6:4, 6:4 |
2. | 28/06/2015 | Lenzerheide | Ceglana | Nastja Kolar | 6:3, 6:4 |
3. | 14/10/2018 | Óbidos | Dywanowa | Katarzyna Kawa | 7:6(3), 6:3 |
4. | 01/06/2019 | Essen | Ceglana | Paula Badosa | 6:2, 7:6(4) |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2022-09-28] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2022-09-28] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2022-09-28] (ang.).