Tergum – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tergit jednego z segmentów odwłokowych osy oznaczony numerem 19

Tergum (l. mn.: terga) – grzbietowa część poszczególnych segmentów ciała stawonogów z wyjątkiem głowy. Przednia krawędź tergum nazywa się podstawą (base), zaś tylna wierzchołkiem (apex lub margin). Terga tułowiowe u owadów tworzą notum[1]. Najsilniej zesklerotyzowaną część tergum tworzą skleryty zwane płytkami grzbietowymi lub tergitami[1].

Sklerytów na danym tergum może być więcej niż jeden, np.: na śródpleczu (mesonotum) prostoskrzydłych wyróżnia się prescutum, scutum i scutellum[2], zaś u niektórych skąponogów część tergitów podzielona jest poprzecznie na protergit i metatergit[3].

Boczne wyrostki tergitów występujące u niektórych owadów i dwuparców nazywane są paranota (l. poj. paranotum)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Andrzej Szujecki: Entomologia Leśna. T. 1. SGGW, 1998, s. 49-52.
  2. External Anatomy of Isects. „Entomology Falls”, 2010. [dostęp 2013-09-17]. 
  3. Ulf Scheller. A reclassification of the Pauropoda (Myriapoda). „Internation Journal of Myriapodology”. 1, s. 1-38, 2008. 
  4. A. R. Maggenti, S. L. Gardne: "paranota" w: Academic Dictionares and Encyclopedias: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005. [dostęp 2013-09-17]. (ang.).