Termy Konstantyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ruiny Term Konstantyna na rycinie z 1575 r.

Termy Konstantyna[1] (łac. Thermae Constantinae; wł. Terme di Costantino) – nieistniejący obecnie kompleks łaźni publicznych, znajdujący się dawniej na rzymskim Kwirynale, w pobliżu Hal Trajana[2].

Oddane do użytku ok. 315 roku, były ostatnimi termami wzniesionymi w starożytnym Rzymie[2]. Ich budowę rozpoczął przypuszczalnie jeszcze Maksencjusz[3]. Wzorowane architektonicznie na wcześniejszych budowlach tego typu, zorientowane wzdłuż osi północ-południe termy posiadały grube betonowe mury okładane cegłą oraz sklepienie z licznymi kopułami[2][4]. W roku 443 prefekt miasta Rzymu Petronius Perpenna Magnus Quadratianus dokonał renowacji budowli[4].

Rozległe ruiny term zachowały się do XVI wieku. Wtedy to też wykonano ich szkice i plany, dzięki którym znany jest dziś pierwotny kształt budynku. W latach 70. XVI wieku rozebrano pozostałości północnej eksedry, by zrobić miejsce pod budowę Palazzo della Consulta. Pozostałą część ruin wyburzono w latach 1605–1621, podczas budowy Palazzo Pallavicini-Rospigliosi[3][4].

W trakcie przeprowadzonych w XIX i XX wieku prac archeologicznych na terenie dawnych term odkopano zdobiące je niegdyś rzeźby, m.in. pomniki Konstantyna Wielkiego i jego syna Konstancjusza, posągi Dioskurów oraz rzeźbę odpoczywającego boksera i tzw. władcy hellenistycznego[4].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski egzonim wprowadzony na 123. posiedzeniu KSNG.
  2. a b c Steven L. Tuck: A History of Roman Art. Malden: John Wiley & Sons, 2015, s. 340. ISBN 978-1-4443-3025-0.
  3. a b Filippo Coarelli: Rome and Environs: An Archaeological Guide. Berkeley: University of California Press, 2014, s. 237. ISBN 978-0-520-28209-4.
  4. a b c d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 131. ISBN 1-884964-80-X.