Test Cochrana–Mantela–Haenszela – Wikipedia, wolna encyklopedia

Test Cochrana–Mantela–Haenszela (ang. Cochran–Mantel–Haenszel test, w skrócie CMH test) – test statystyczny w ramach którego badany jest związek między dwiema zmiennymi dychotomicznymi, przy jednoczesnym uwzględnieniu trzeciej zmiennej zakłócającej, która jest zmienną nominalną. Twórcami testu są William Gemmell Cochran, Nathan Mantel i William Haenszel. ^[1]

Test CMH jest często używany w biostatystyce.^[2]