Topór II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Topór II

Herb Topór II
Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Topór odmienny I

Topór II (Topór odmienny I) – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Topór, niesłusznie określany jako herb Tarło.

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu czerwonym topór o ostrzu srebrnym i stylisku naturalnym.

Klejnot: godło między dwoma skrzydłami orlimi.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Nadany Wawrzyńcowi z Kazimierza 17 kwietnia 1559^[2].

Tadeusz Gajl, opierając się na Tablicach odmian herbowych Chrząńskiego^[3], przypisał w swoim Herbarzu polskim rodzinie Tarłów omawiany tutaj herb^[4]. Jest to błąd, powielany m.in. przez Alfreda Znamierowskiego^[5]. Herb opisywany przez Chrząńskiego jako odmiana Tarłów otrzymał w rzeczywistości wzmiankowany wcześniej Wawrzyniec z Kazimierza^[6], zaś Tarłowie posługiwali się podstawową wersją Topora, co potwierdzają źródła piśmiennicze^[7][8] i ikonograficzne, takie jak epitafium Jana Kantego Tarły.

Ponieważ herb Topór odmienny był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

z Kazimierza.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Topór odmienny i błędna lista nazwisk z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla