Topola Obrońców – Wikipedia, wolna encyklopedia

Topola Obrońców
pomnik przyrody ustanowiony 23 lipca 1981
Ilustracja
Topola Obrońców w stanie bezlistnym
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Nazwa systematyczna

Populus ×canadensis 'Serotina Aurea'

Obwód

427 cm

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Topola Obrońców”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Topola Obrońców”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Topola Obrońców”
Ziemia52°12′36,9360″N 20°58′32,8800″E/52,210260 20,975800

Topola Obrońców[1]pomnikowa topola kanadyjska odmiany 'Serotina Aurea' (późna żółtolistna) rosnąca w warszawskiej dzielnicy Ochota przy ul. Grójeckiej 95, obok pomnika Barykada Września.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Topola Obrońców jest prawdopodobnie najstarszą topolą kanadyjską odmiany 'Serotina Aurea' w Polsce. Jej pochodzenie datuje się na około 1927 rok[2]. Drzewo rośnie w sąsiedztwie pomnika Barykada Września (przy Targowisku Banacha). Znajdowało się w rejonie barykady wzniesionej w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939, stanowiącej część głównej linii obrony miasta od 8 września do kapitulacji[3]. Według relacji więźniów obozu przejściowego na Zieleniaku, utworzonego przez Niemców w czasie powstania warszawskiego w sierpniu 1944, rosła w jego obrębie[4]. Według relacji urządzono pod nią zbiorową mogiłę ofiar obozu. Po 1945 roku przeprowadzono ekshumację znajdujących się w tym miejscu zwłok[2][5].

W 1981 roku topola na podstawie orzeczenia Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy nr 716 z dnia 23 lipca 1981 r. uzyskała status pomnika przyrody ożywionej[1].

Wiosną 2021 roku drzewo przeszło szereg kompleksowych zabiegów pielęgnacyjnych, w tym cięcia fitosanitarne polegające m.in. na czyszczeniu korony z jemioły[6].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Drzewo ma masywny, pojedynczy, zdrowy pień, który na wysokości kilku metrów rozwidla się na trzy konary główne, z czego dwa większe pełnią rolę przewodników. Korona jest kopulasta, typowa dla topól późnych. W 2020 obwód drzewa wynosił 427 cm, a wysokość 28 metrów[2][5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Topola Obrońców. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2022-01-30].
  2. a b c REJESTR POLSKICH DRZEW POMNIKOWYCH - Drzewo [online], www.rpdp.hostingasp.pl [dostęp 2022-01-28].
  3. Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 954. ISBN 83-7005-211-8.
  4. Aleja tysiąca lip [online], Urząd m.st. Warszawy, 20 kwietnia 2015.
  5. a b Ernest Rudnicki, Topole w krajobrazie Polski, Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2020, ISBN 978-83-09-01125-5, OCLC 1253423269.
  6. Pomnik przyrody na Banacha wymaga pilnej opieki [online], iOchota.pl, 15 maja 2020 [dostęp 2022-01-28].