Torpeda Mark VII (amerykańska) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Platforma przenoszenia | |
Historia | |
Lata produkcji | 1912 |
Dane techniczne | |
Długość | 17 ft (5,2 m) |
Średnica | 17,7 in (450 cm) |
Masa | Mod 0: 1588 lb (720 kg) |
Napęd | parogazowy, silnik: turbina |
Zasięg | Mod 0: 4000 jardów (3657 m) |
Prędkość | Mod 0: 32 węzły |
Naprowadzanie | bezwładnościowe, żyroskop Mark 7 |
Masa głowicy | Mod 0: 205 lb (93 kg) TNT |
Mark VII (Bliss-Leavitt 5,2m x 45cm Mark VII) – pierwsza amerykańska torpeda parogazowa opracowana specjalnie dla okrętów podwodnych. Torpeda w pierwszej wersji miała 5,2 metra długości i 450 mm średnicy, przenosiła zaś głowice bojową z 93 kilogramami TNT. W roku 1912 zamówiono 240 sztuk tej amunicji. Opracowana pierwotnie jako Bliss-Leavitt 5,2m x 45cm Mark VII, w 1913 roku otrzymała zmienioną nazwę Mark VII według nowej systematyki amerykańskiej marynarki.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Thomas Wildenberg, Norman Polmar: Ship killer: a history of the American torpedo. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2010, s. 217. ISBN 978-1-59114-688-9.