Trójkąt podżuchwowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trójkąt podżuchwowy (łac. trigonum submandibulare) – jeden z trójkątów szyi u człowieka, obustronnie leżący w górnej partii trójkąta przedniego szyi. Ograniczony przez oba brzuśce mięśnia dwubrzuścowego i dolny brzeg żuchwy. W jego obrębie wyróżnić można trójkąt tętnicy językowej^[1].

• górne: żuchwa (mandibula),
• boczne: brzusiec tylny mięśnia dwubrzuścowego (venter post. musculi digastrici),
• przyśrodkowe: brzusiec przedni mięśnia dwubrzuścowego (venter ant. musculi digastrici)^[1].

Dno trójkąta z przodu tworzy mięsień żuchwowo-gnykowy, w tylnej części zaś mięsień gnykowo-językowy^[1].

• nerw językowy,
• nerw podjęzykowy (część końcowa),
• nerw żuchwowo-gnykowy,
• tętnica podbródkowa (i towarzyszące żyły),
• tętnica twarzowa,
• żyła twarzowa,
• ślinianka podżuchwowa objęta blaszką powierzchowną powięzi szyi,
• węzły chłonne podżuchwowe^[1].