très.b – Wikipedia, wolna encyklopedia

très.b

très.b podczas koncertu
Rok założenia	2005
Pochodzenie	Luksemburg
Gatunek	rock alternatywny, indie rock, pop alternatywny, indie pop,
Wydawnictwo	Pomaton EMI
Powiązania	dr.no, Coldair, Maciej Werk
Skład
Misia Furtak – wokal, gitara basowa Olivier Heim – gitara, wokal Thomas Pettit – perkusja
Strona internetowa

très.b – międzynarodowa grupa muzyczna, powstała w 2005 w Luksemburgu^[1]. Zespół wykonuje muzykę z gatunku rocka alternatywnego, indie rocka. W 2011 roku grupa została laureatem Fryderyka w kategorii Fonograficzny Debiut Roku za płytę The Other Hand.

Très.b tworzą Polka – Misia Furtak i dwóch muzyków: o holendersko-amerykańskich korzeniach Olivier Heim i duńsko-angielskich Thomas Pettit. Różne pochodzenie wpływa na odmienne inspiracje poszczególnych członków zespołu, co prowadzi do różnorodności i oryginalność ich muzyki. Nazwa zespołu oznacza (z francuskiego) „bardzo.b” i jest odnośnikiem do muzyki klasy b – surowej i nieoszlifowanej.

Grupa rozpoczęła swoją działalność coverem PJ Harvey „Who the fuck”. Na szerszą skalę zadebiutowali wydaniem w październiku 2006 r. EP'ki „Neon Chameleon”, która zebrała bardzo dobre recenzje w Holandii. Pierwszy, nieoficjalny studyjny album Scylla and Charybdis powstał w 2007 r., a holenderski OOR Music Magazine zrecenzował go pisząc: „Melancholijny pop rzadko brzmi ładniej” oraz „brzmienie głosu Misi Furtak można by usytuować między Björk i PJ Harvey”. très.b został również porównany do takich zespołów jak Sonic Youth, The Smiths i piosenkarki Leslie Feist^[2]. Zespół koncertował z piosenkami z nowej płyty w Holandii, Belgii, Niemczech, Luksemburgu i Polsce. Tytuł albumu nawiązuje do potworów morskich z mitologii greckiej – Scylli i Charybdy, a także do powiedzenia „znaleźć się między Scyllą i Charybdą”, czyli między dwoma niebezpieczeństwami. Na początku istnienia très.b mieszkali w Danii, następnie przenieśli się do Holandii.

Od 2009 r. trwały prace nad drugim albumem, a pierwszym wydanym oficjalnie. W czerwcu 2010 r. grupa podpisała umowę z Pomaton EMI. Płytą zatytułowaną The Other Hand, 21 września 2010 r. très.b zadebiutowali na polskim rynku muzycznym. Nagrano ją w Warszawie w Studiu 333 z Bartkiem Kuźniakiem, a finalnego szlifu nadał jej w swym nowojorskim studio nadworny producent Nicka Cave'a – Victor Van Vugt(inne języki), znany ze współpracy z The Bad Seeds, PJ Harvey, Beth Orton, Athlete czy Depeche Mode. Album zyskał bardzo pochlebne recenzje, a grupa została nagrodzona w 2011 r. Fryderykiem w kategorii Fonograficzny Debiut Roku. Z okazji tego prestiżwego wyróżnienia przygotowana została specjalna reedycja albumu The Other Hand, którego premiera odbyła się 21 czerwca 2011 r. très.b zagrali ponad 150 koncertów w całej Europie. Zespół dzielił scenę z takimi formacjami jak: Hey, Myslovitz, TV on the Radio, Seabear, The Asteroids Galaxy Tour. Na początku 2011 r. très.b przenieśli się z Holandii do Polski^[2].

Do grudnia 2011 r. grupa opracowała nowe utwory na kolejną płytę. By pozyskać fundusze na realizację tego przedsięwzięcia zorganizowali tzw. internetowy crowdfunding/przedsprzedaż, czyli sfinansowanie projektu przez fanów. Za 100 PLN oferowali tzw. Très.Paczki, zawierające płytę, bilet na koncert oraz miejsce na liście podziękowań w książeczce płyty. Resztę kosztów pokrył anonimowy fan i firma Hortex. W lutym 2012 r. w zaledwie 6 dni zespół nagrał płytę w The Rolling Tapes Studio w Srebrnej Górze we współpracy z Michałem Kupiczem (znanego z Indigo Tree, Enchanted Hunters). Dystrybucją albumu zatytułowanego 40 Winks of Courage, którego premiera miała miejsce 15 maja 2012 r. zajęła się firma Pomaton EMI^[2].

2013: Zawieszenie działalności zespołu Tres. B

Rok 2013 rozpoczął się dla zespołu pomyślnie - otrzymaniem Paszportu "Polityki", zakończył się zawieszeniem działalności. Jak powiedziała Misia Furtak, współzałożycielka grupy, żałuje, że zespół nie istnieje. Jej zdaniem "to było coś bardzo szczerego i prawdziwego", co ją ukształtowało. "Nie mam może poczucia klęski, to raczej niezadowolenie, że nie udało się znaleźć takiej drogi, która dawałaby nam wszystkim taką samą satysfakcję i pozwalała na dalszą pracę. Zamotaliśmy się. Niemądre rzeczy nas rozdzieliły.^[3]

• Oficjalna strona zespołu (ang.)