Transaxle – Wikipedia, wolna encyklopedia

skrzynia biegów Csonka1908r.

Transaxle, (układ transaxle, skrzynia biegów zintegrowana z mechanizmem różnicowym) – konfiguracja układu przeniesienia napędu pojazdu mechanicznego, w której silnik pojazdu z tylnym napędem znajduje się z przodu, ale skrzynia biegów umieszczona jest przy napędzanej, tylnej osi.

W tej szczególnej odmianie tylnego napędu skrzynia biegów, mechanizm różnicowy i napęd osi umieszczone są w jednej wspólnej obudowie, stanowiąc jeden zespół mechaniczny, połączony z silnikiem jednym, stabilnym wałem napędowym (wał napędowy typu transaxle).

Połączenie obu układów mechanicznych w jeden zespół powoduje oszczędność przestrzeni oraz obniżenie masy pojazdu i kosztów produkcji, w samochodach sportowych pozwala także uzyskać - niezwykle ważny dla właściwości jezdnych - bardziej równomierny rozkład masy całego pojazdu na obie osie (sytuacja idealna, do której dążą konstruktorzy to: 50% masy samochodu na osi przedniej, 50% masy - na osi tylnej).

Zaletą, przyczyniającą się do uzyskania lepszego rozkładu mas pojazdu i obniżenia jego wagi, jest również możliwość zastosowania lżejszego wału napędowego, który nie musi przenosić momentu obrotowego powiększonego o redukujące przełożenie skrzyni biegów, zwłaszcza na pierwszym biegu.

Przykładowe samochody w układzie transaxle (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

Pojazdy historyczne

[edytuj | edytuj kod]

Pojazdy współczesne

[edytuj | edytuj kod]

Samochody w układzie transaxle w nietypowych konfiguracjach

[edytuj | edytuj kod]
  • Nissan GT-R, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
  • Bucher/Mowag Duro, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
  • Ford RS200, silnik centralny, odrębna skrzynia biegów na przedniej osi, napęd 4x4