Transfekcja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Transfekcja − proces wprowadzenia obcego DNA lub RNA do komórki eukariotycznej. W przypadku komórki prokariotycznej obowiązuje termin transformacja (jeśli materiał pochodzi z otoczenia) lub transdukcja (jeśli jest przenoszony za pośrednictwem bakteriofaga).

• stabilna − połączona z integracją DNA do genomu
• przejściowa − jeśli cząsteczka DNA nie ulegnie integracji, ekspresja wprowadzonego genu zostanie zgubiona w miarę podziałów komórkowych.

• chemiczna
  • transfekcja kompleksami DNA z fosforanem wapnia
  • lipofekcja − transfekcja liposomami zawierającymi DNA lub RNA
• elektroporacja − transfekcja za pomocą krótkotrwałego impulsu elektrycznego w roztworze zawierającym kwas nukleinowy. Impuls elektryczny powoduje przejściowe utworzenie w błonie komórkowej mikroporów, przez które może się dostać DNA lub RNA.
• pocisk genowy − transfekcja balistyczna − wstrzeliwanie do wnętrza komórki mikrokulek złota opłaszczonych DNA
• mikroiniekcja – roztwór DNA jest wstrzykiwany bezpośrednio do jądra komórkowego, lub w przypadku RNA do cytoplazmy, za pomocą specjalnie spreparowanej szklanej kapilary.

• transformacja genetyczna
• transdukcja