Trzebcz Szlachecki (gromada) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trzebcz Szlachecki
gromada
1954–1972
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

bydgoskie

Powiat

chełmiński

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1972

Siedziba

Trzebcz Szlachecki

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

3

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

23

brak współrzędnych

Trzebcz Szlachecki – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Trzebcz Szlachecki z siedzibą GRN w Trzebczu Szlacheckim utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie chełmińskim w woj. bydgoskim, na mocy uchwały nr 24/4 WRN w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Trzebcz Szlachecki, Trzebcz Królewski i Trzebczyk ze zniesionej gminy Kijewo Królewskie w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 23 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

Według stanu na rok 1966 gromada obejmowała powierzchnię 24,3 km² i zamieszkana była przez 1733 mieszkańców. W jej skład wchodziły następujące sołectwa: Bajerze (wraz z wsiami Trzebczyk i Bągart), Trzebcz Królewski, Trzebcz Szlachecki (wraz z wsiami Marianki i Zofijki)[8].

1 stycznia 1972 gromadę Trzebcz Szlachecki połączono z gromadą Kijewo Królewskie, tworząc z ich obszarów gromadę Kijewo Królewskie z siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej w Kijewie Król. w tymże powiecie (de facto gromadę Trzebcz Szlachecki zniesiono, włączając jej obszar do gromady Kijewo Królewskie)[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 24/4 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu chełmińskiego; w ramach Zarządzenia Nr 9 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 18 listopada 1954 w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 5 października 1954 dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 12, Poz. 63)
  7. Ogłoszenie uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Chełmnie z 30. IX. 1954, ustalającej liczbę członków gromadzkich rad narodowych powiatu chełmińskiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 9 października 1954 r., Nr. 10, Poz. 41)
  8. K. Faber, Podział administracyjny powiatu chełmińskiego (według stanu z 31 XII 1966 r.) [w:] ,,Dzieje Chełmna i jego regionu. Zarys monograficzny", red. M. Biskup, Toruń 1968, s. 540.
  9. Uchwała Nr XII/61/71 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 września 1971 r. w sprawie łączenia, zniesienia oraz utworzenia niektórych nowych gromad w województwie bydgoskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 11 listopada 1971 r., Nr. 19, Poz. 188)