Turzyca wiosenna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Turzyca wiosenna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca wiosenna
	Nazwa systematyczna
	Carex caryophyllea Latourr.; Chlor. Lugd.: 27 (1785)
Synonimy
	Carex anomala Janka; Carex decumbens Moench; Carex fuscotincta Merino; Carex heribaudiana H.Lév. & Vaniot; Carex insulana (Rouy) Prain; Carex mollis Host; Carex pediformis var. rostrata F.Schmidt; Carex praecox Jacq.; Carex reflexa Hoppe; Carex refracta Roth; Carex ruthenica V.I.Krecz.; Carex saxatilis Huds.; Carex scabricuspis V.I.Krecz.; Carex setosa Franch. & Sav.; Carex umbrosa var. reflexa (Rchb.) Nyman; Carex verna Chaix; Olamblis verna Raf.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca wiosenna (Carex caryophyllea Latourr.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje niemal w całej Europie, a także w zachodniej i środkowej Azji^[3]. W Polsce jest na ogół rozpowszechniony, lokalnie bywa rzadszy np. w środkowej części wybrzeża, w województwie podlaskim i na północy podkarpackiego^[4].

Morfologia

Pokrój: Roślina trwała, wysokości 5–30 cm, o krótkich rozłogach.
Łodyga: Wzniesiona, u nasady ulistniona, tępo trójkanciasta.
Liście: Pochwy liściowe jasnobrązowe lub szarobrązowe, prawie nie postrzępione. Blaszki liściowe płaskie, krótsze niż łodyga, szerokości 1,5–2 mm, odgięte. Najniższa podsadka z krótką pochwą.
Kwiaty: Zebrane w 2–4 blisko siebie stojące kłosy tworzące kwiatostan złożony o 2–3 cm długości. Najwyższy kłos z kwiatami męskimi, pozostałe z żeńskimi. Przysadki czerwonobrązowe lub jasnobrązowe, z zielonym wystającym grzbietem. Słupek o 3 znamionach. Kwitnie od marca do maja.
Owoce: Trójkanciaste orzeszki zamknięte pojedynczo w pęcherzykach, te 4–5 mm długości, jasnobrązowe, z krótkim dzióbkiem, krótkoowłosione.

Występowanie

Preferuje półsuche i ubogie murawy.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Carex caryophyllea Latourr., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 122, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

Bibliografia

Jürke Grau, Bruno P. Kremer, Bodo M. Möseler, Gerhard Rambold, Dagmar Triebel: Gräser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984. (niem.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).

[powo-3] Carex caryophyllea Latourr., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28] .

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 122, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[1]

[2]

[3]

[4]