USS Bancroft (DD-598) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | Fore River Shipyard |
Wodowanie | 31 grudnia 1941 |
Stany Zjednoczone | |
Nazwa | USS „Bancroft” (DD-598) |
Wejście do służby | 30 kwietnia 1942 |
Wycofanie ze służby | 1 lutego 1946 |
Los okrętu | zezłomowany w 1973 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 1620 ton |
Długość | 106,12 m |
Szerokość | 11 m |
Zanurzenie | 5,33 m |
Prędkość | 37 węzłów |
Uzbrojenie | |
4 x 127 mm, 10 x 533 mm wt. | |
Załoga | 259 |
USS Bancroft (DD-598) – niszczyciel typu Benson. Został odznaczony ośmioma battle star za służbę w czasie II wojny światowej.
W czasie II wojny światowej głównie na azjatyckim teatrze wojennym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]"Bancroft" przybył do Dutch Harbor na Alasce 17 września 1942 r. i pozostał na Wyspach Aleuckich do końca sierpnia 1943 r., wspierając okupację wysp Amczitka (12 stycznia 1943), Attu (11 maja – 2 czerwca) i Kiska (15 sierpnia). W dniu 18 sierpnia 1943 r. przyszedł on z pomocą niszczycielowi USS "Abner Read" (DD-526), który wszedł na minę, został pozbawiony napędu i mógł zsunąć się na brzeg lub na inne miny. Od września 1943 r. do lipca 1945 r. uczestniczył w misjach w zakresie wsparcia ogniowego, kontroli bezpieczeństwa i eskortowania podczas wielu operacji na Pacyfiku.
Od września do listopada 1945 r. "Bancroft" eskortował konwoje między Filipinami, Okinawą i Japonią.
W dniu 9 grudnia 1945 r. przybył do Norfolk w stanie Wirginia i wycofany do rezerwy w Charleston w Karolinie Południowej, 1 lutego 1946 r. Został złomowany w 1973 r.