French
DeutschUSS Stingray (SS-13) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 USS „Stingray” podczas wodowania | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie | 8 kwietnia 1909 |
 US Navy | |
| Wejście do służby | 23 listopada 1909 |
| Wycofanie ze służby | 23 grudnia 1919 |
| Los okrętu | sprzedany 13 kwietnia 1920 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość | 32,11 m |
| Szerokość | 4,24 m |
| Zanurzenie | 3,33 m |
| Zanurzenie testowe | 60 m |
| Rodzaj kadłuba | jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 silniki benzynowe o łącznej mocy 500 KM 1 silnik elektryczny o mocy 300 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg | powierzchnia: 800 Mm przy 8 w. |
| Uzbrojenie | |
| 4 torpedy | |
| Wyrzutnie torpedowe | 2 x 450 mm (18") |
| Załoga | 15 |
USS Stingray (SS-13) – amerykański okręt podwodny z okresu I wojny światowej, druga zamówiona jednostka typu C. Została zwodowana 8 kwietnia 1909 roku w Fore River Shipyard w Quincy i przyjęta w skład US Navy 23 listopada tego roku. W listopadzie 1911 roku nazwę okrętu zmieniono na oznaczenie literowo-numeryczne C-2. Okręt wycofano ze służby 23 grudnia 1919 roku i sprzedano w roku następnym.
Projekt i dane taktyczno–techniczne
[edytuj | edytuj kod]USS „Stingray” został zaprojektowany przez inż. Lawrence’a Y. Speara i stanowił rozwinięcie projektu Johna Hollanda (typ A)[1][2]. Okręt miał większe wymiary i wyporność, a także wyposażono go w dwie wyrzutnie torped oraz napędzające dwie śruby dwa silniki benzynowe, co przyczyniło się do znacznego wzrostu zasięgu[1]. W późniejszym czasie wyposażenie jednostki powiększono o drugi peryskop)[1].
„Stingray” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej. Długość całkowita jednostki wynosiła 32,11 metra, szerokość 4,24 metra i zanurzenie 3,33 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 238 ton, a w zanurzeniu 275 ton[1][2][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki benzynowe Craig o łącznej mocy 500 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny o mocy 300 KM[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 10,5 węzła na powierzchni i 9 węzłów w zanurzeniu[1][2][4]. Zasięg wynosił 800 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 80 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[2][5][a]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 60 metrów[2].
Okręt wyposażony był w dwie dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm (18")[b], z łącznym zapasem czterech torped[1][2]. Załoga okrętu składała się 15 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Budowa i przebieg służby
[edytuj | edytuj kod]USS „Stingray” (Submarine Torpedo Boat No. 13) zbudowany został w Fore River Shipyard w Quincy[1][2][5]. Wodowanie miało miejsce 8 kwietnia 1909 roku[1][2], a do służby przyjęto go 23 listopada 1909 roku.
Pierwszym dowódcą jednostki został chor. E.B. Armstrong. Okręt został przydzielony do Flotylli Okrętów Podwodnych we Flocie Atlantyku, stacjonując na Wschodnim Wybrzeżu USA do 20 maja 1913 roku. 17 listopada 1911 roku nazwę okrętu zmieniono na oznaczenie literowo-numeryczne C-2.
Od maja do grudnia 1913 roku okręt operował z Zatoki Guantánamo na Kubie, a następnie przebazowano go do Cristóbal w Panamie. W okresie I wojny światowej okręt patrolował początkowo strefę Kanału Panamskiego, a później wybrzeża Florydy.
C-2 został wycofany ze służby 23 grudnia 1919 roku w Coco Solo w Panamie. Sprzedano go 13 kwietnia 1920 roku[2].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 156.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 127.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 584.
- ↑ Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: 2011, s. 25.
- ↑ a b John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 151.
- ↑ Tony DiGiulian: Torpedoes of the United States of America. www.navweaps.com. [dostęp 2016-11-27]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: Osprey Publishing, 2011. ISBN 978-1-84908-185-6.
- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
- Tony DiGiulian: Torpedoes of the United States of America. www.navweaps.com. [dostęp 2016-11-27]. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).