Ulica Karola Olszewskiego we Wrocławiu – Wikipedia, wolna encyklopedia
Biskupin-Sępolno-Dąbie-Bartoszowice | |
początkowy odcinek ul. Olszewskiego widziany ze skrzyżowania z Chełmońskiego | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Długość | 1,9 km |
Przebieg | |
Położenie na mapie Wrocławia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
51°06′05,0″N 17°06′26,0″E/51,101389 17,107222 |
Ulica Karola Olszewskiego – przedłużenie głównej osi komunikacyjnej Wielkiej Wyspy we Wrocławiu, ulicy Wróblewskiego, na wschód. Zaczyna się, po stronie zachodniej, przy skrzyżowaniu z ul. Chełmońskiego i Kazimierską, a kończy na wschodzie przy skrzyżowaniu z Bacciarellego; całkowita długość ulicy wynosi około 1,9 km.
Ulica Wróblewskiego wraz z Olszewskiego stanowiły we wczesnym okresie osadnictwa drogę z miasta do wsi Dąbie, Koczotów[1] i Bartoszowice.
Na początku XX wieku droga ta powoli zaczęła uzyskiwać charakter miejskiej ulicy. Po wytyczeniu ul. Wróblewskiego na początku XX wieku, w 1910 wytyczono też początkowy odcinek Olszewskiego, do ul. Pastelowej, a rok później – do Bacciarellego, gdzie znajdował się Port Wilhelma (Wilhelmshafen); od niego ulica przyjęła swoją (niem. nazwę Wilhelmshafener Straße.)
Środkowy odcinek ulicy, pomiędzy skrzyżowaniem ze Spółdzielczą a skrzyżowaniami z Norblina i Wojtkiewicza, ma postać dużego podłużnego placu złożonego z trzech równoległych jezdni; obie boczne jezdnie (północna i południowa) służą głównie do komunikacji pomiędzy sąsiadującymi przecznicami.
Na niemal całej długości ulicy, obok jej jezdni, prowadzi dwutorowa linia tramwajowa (pętla tramwajowa znajduje się przy skrzyżowaniu z ul. Norblina. Cała ulica obsadzona jest drzewami (gł. dębami).
Od roku 1945 patronem ulicy jest prof. Karol Olszewski, który wraz z drugim polskim naukowcem, fizykiem Zygmuntem Wróblewskim, patronem ulicy łączącej ul. Olszewskiego z miastem, w 1883 jako pierwsi w świecie skroplili tlen.