Ulica Sienna w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Stare Miasto | |||||||||||||||||||||||||||||||
![]() Widok ulicy od skrzyżowania z ul. św. Krzyża (z pl. Archiwum Aktów Dawnych Miasta Krakowa) na zachód. | |||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||
Długość | ok. 340 m | ||||||||||||||||||||||||||||||
Plan | |||||||||||||||||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa ![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||
50,060652°N 19,940474°E/50,060652 19,940474 |
Ulica Sienna – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście.
Prowadzi z Rynku Głównego za linię Plant do skrzyżowania ul. Westerplatte, ul. św. Gertrudy i ul. Starowiślnej. Jest pierwszym elementem dawnego traktu do Wieliczki, Tarnowa i Lwowa. Jej przedłużeniem jest ulica Starowiślna.
Wytyczona została w czasach lokacji miasta, w 1257 roku[1]. Nazwa Sienna tłumaczona jako „miejsce sprzedaży siana” występowała w XV w[2]. Wcześniej ulicę nazywano Zwierzęcą – pędzono nią zwierzęta do rzeźni Na Kotłowem, za murami ówczesnego miasta. Następnie była nazywana Szkolną ze względu na pobliską szkołę Panny Marii[3]
Zabudowa
[edytuj | edytuj kod]- ul. Sienna 1 (Rynek Główny 6) – Szara Kamienica. Boczna fasada kamienicy oraz skrzydło przebudowane na oficynę w XVII wieku.
- ul. Sienna 2 (Rynek Główny 5) – Kamienica Bidermanowska. Zbudowana w latach 1912–1914 według projektu Henryka Lamensdorfa po wyburzeniu w roku 1907 starej zabudowy. Od 2002 do 2013 roku w kamienicy mieścił się EMPiK.
- ul. Sienna 3 – kamienica z XV–XVII wieku, przebudowana według projektu Stanisława Gołębiowskiego w 1833. Następna przebudowa w 1878.
- ul. Sienna 4 (pl. Mariacki 8) – Dom Pod Ogrojcem. Kamienica z 1896 roku na miejscu wyburzonej starszej.
- ul. Sienna 5 – Dom Arcybractwa Miłosierdzia. Jest siedzibą Arcybractwa Miłosierdzia, założonego przez księdza Piotra Skargę w roku 1584.
- ul. Sienna 6 (pl. Mariacki 7) – Dom Księży Mansjonarzy zbudowana w 1912 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.
- ul. Sienna 7 (ul. Stolarska 2) – Kamienica Gutkowskiego. Gdzie mieszkał i miał pracownię Tadeusz Kantor.
- ul. Sienna 8a (Mały Rynek 8) – Konwent jezuitów.
- ul. Sienna 13 - budynek dawnego Gimnazjum św. Jacka.
- ul. Sienna 16 (ul. św. Krzyża 2–4) – budynek dawnego Szpitala Ubogich Parafii Mariackiej. Do roku 2020 siedziba dyrekcji Archiwum Narodowego w Krakowie.
- ul. Sienna 17 – dawne jatki rzeźnicze (jatki dominikańskie).
- Ulica widziana z Rynku Głównego.
- Zabudowa ulicy, widok z Plant
- Widok na wschód na wysokości skrzyżowania z ulicą Stolarską
- ul. Sienna 1
Szara Kamienica - ul. Sienna 2
Kamienica Bidermanowska - ul. Sienna 5
Dom Arcybractwa Miłosierdzia - ul. Sienna 6
Dom Księży Mansjonarzy - ul. Sienna 7
Kamienica Gutkowskiego - ul. Sienna 8a
Konwent jezuitów - ul. Sienna 13
Brama wejściowa do dawnego Gimnazjum św. Jacka - ul. Sienna 14
Kamienica (XIX/XX wiek) - ul. Sienna 16
Budynek dawnego Szpitala Ubogich Parafii Mariackiej - ul. Sienna 17
Jatki dominikańskie i dawna trafika
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 147. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ Jerzy Kossowski , Leszek Ludwikowski , Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 94 .
- ↑ Jan Adamczewski Kraków od A do Z, KAW Kraków
Źródła
[edytuj | edytuj kod]- Archiwum fotografii miasta Krakowa. wawel.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-31)].
- Archiwum Narodowe w Krakowie
- Encyklopedia Krakowa red. Antoni Henryk Stachowski, PWN 2000, ISBN 83-01-13325-2
- Praca zbiorowa, red. prowadz. Joanna Czaj-Waluś Zabytki architektury i budownictwa w Polsce – Kraków, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Warszawa 2007, ISBN 83-922906-8-2