Urgon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Urgon – morska, alpejska facja dolnej kredy (barrem, apt), złożona głównie z wapieni rafowych, wśród których występują koralowce, rudysty oraz otwornice orbitoliny.

W Polsce facja urgońska występuje wyłącznie w Tatrach w serii wierchowej.

Zobacz hasło urgon w Wikisłowniku

• neokom

• S. Krajewski (red.): Słownik stratygraficzny, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1968
• Edward Passendorfer: Jak powstały Tatry, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1971