Ustawa o działalności leczniczej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data wydania | 15 kwietnia 2011 |
Miejsce publikacji | |
Tekst jednolity | |
Data wejścia w życie | 1 lipca 2011 |
Rodzaj aktu | |
Przedmiot regulacji | |
Status | obowiązujący |
Ostatnio zmieniony przez | |
Wejście w życie ostatniej zmiany | 26 marca 2024 |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej – polska ustawa, uchwalona przez Sejm, regulująca kwestie prawne związane z działalnością leczniczą.
Zakres regulacji
[edytuj | edytuj kod]Ustawa określa:
- zasady wykonywania działalności medycznej
- rodzaje podmiotów wykonujących działalność leczniczą
- zasady funkcjonowania podmiotów wykonujących działalność leczniczą
- normy czasu pracy pracowników podmiotów leczniczych (ochrony zdrowia)
- zasady sprawowania nadzoru nad wykonywaniem działalności leczniczej.
Poprzednie regulacje
[edytuj | edytuj kod]Ustawa zastąpiła:
- ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2007 r. nr 14, poz. 89)
- ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów udzielanych lekarzom, lekarzom stomatologom, pielęgniarkom, położnym i technikom medycznym oraz o umarzaniu tych kredytów (Dz.U. z 2001 r. nr 128, poz. 1406)[1].
Nowelizacje
[edytuj | edytuj kod]Ustawę znowelizowano wielokrotnie. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2024 roku[2].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Art. 220 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.
- ↑ Ustawa z dnia 17 sierpnia 2023 r. o niektórych zawodach medycznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1972).