Ustawa o księgach wieczystych i hipotece – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data wydania | 6 lipca 1982 |
Miejsce publikacji | |
Tekst jednolity | |
Data wejścia w życie | 1 stycznia 1983 |
Rodzaj aktu | |
Przedmiot regulacji | |
Status | obowiązujący |
Ostatnio zmieniony przez | |
Wejście w życie ostatniej zmiany | 1 lipca 2023 |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece – polska ustawa uchwalona przez Sejm PRL, regulująca kwestie prawne związane z księgami wieczystymi i hipoteką.
Zakres regulacji
[edytuj | edytuj kod]Ustawa określa:
- zasady systemu ksiąg wieczystych (w tym rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych)
- prawa podmiotowe ujawniane w księdze wieczystej
- zasady prowadzenia ksiąg wieczystych (w tym strukturę ksiąg i tryb dokonywania wpisu do księgi)
- zasady funkcjonowania Centralnej Informacji Ksiąg Wieczystych
- treść i zasady ustanawianiania hipoteki
- zasady przenoszenia wierzytelności hipotecznej
- zakres obciążenia hipoteką
- zasady ochrony hipoteki
- zasady wygaśnięcia hipoteki
- zasady rozporządzania opróżnionym miejscem hipotecznym
- zasady ustanawiania hipoteki przymusowej.
Nowelizacje
[edytuj | edytuj kod]Ustawę znowelizowano wielokrotnie. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2023 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ustawa z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 614).