VII Korpus Pancerny (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

VII Korpus Pancerny

VII. Panzerkorps

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	gen. wojsk panc. Mortimer von Kessel
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Skład	patrz tekst

VII Korpus Pancerny (niem. VII. Panzerkorps) – niemiecki korpus pancerny z okresu II wojny światowej

Korpus został zorganizowany rozkazem z dnia 18 grudnia 1944 roku w składzie Grupy Armii „Środek” poprzez przekształcenie sztabu 49 Dywizji Piechoty na terenie Prus Wschodnich.

W lutym 1945 roku wszedł w skład 2 Armii Grupy Armii „Wisła” i walczy na terenie Prus Wschodnich. W czasie walk ponosi ciężkie straty i w marcu zostaje wycofany do odwodu OKH, gdzie pozostaje do końca wojny.

• gen. wojsk panc. Mortimer von Kessel (1944 – 1945)

Jednostki korpuśne

• 407 dowództwo artylerii (Arko 407)
• 47 korpuśny batalion łączności (Korps-Nachrichten-Abteilung 47)
• 407 korpuśny batalion zaopatrzenia (Korps-Nachschubtruppen 407)

Styczeń 1945

• Dywizja Grenadierów Pancernych „Großdeutschland” (Panzergrenadier-Division "Großdeutschland")
• 24 Dywizja Pancerna (24. Panzer-Division)
• 299 Dywizja Piechoty (299. Infanterie-Division)
• 18 Dywizja Grenadierów Pancernych (18. Panzergrenadier-Division)
• 23 Dywizja Piechoty (23. Infanterie-Division)

Marzec 1945

• 4 Dywizja Grenadierów Pancernych SS Polizei (4. SS-Polizei-Panzer-Grenadier-Division)
• 7 Dywizja Pancerna (7. Panzer-Division)