Verticillium tricorpus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Verticillium tricorpus
Ilustracja
Mikroskopowy obraz Verticillium sp.
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

Glomerellales

Rodzina

Plectosphaerellaceae

Rodzaj

Verticillium

Gatunek

Verticillium tricorpus

Nazwa systematyczna
Verticillium tricorpus I. Isaac
Trans. Br. mycol. Soc. 36(3): 194 (1953)

Verticillium tricorpus I. Isaac – gatunek grzybów należący do klasy Sordariomycetes[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Verticillium, Plectosphaerellaceae, Glomerellales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Hodowany w temperaturze 23° C na agarze z dekstrozą ziemniaczaną i na agarze słodowym rozwija się szybko. Tworzy grzybnię, początkowo o głęboko złotożółtej barwie, potem pomarańczowo-żółtej. Po 2-3 tygodniach zmienia ona barwę na czarniawą w wyniku wytwarzania w starszych koloniach dużej ilości czarnych mikrosklerocjów. Grzybnia jest wełnista, niezbyt zbita, złożona z pomarańczowo-żółtych strzępek o grubości 2–3 μm z gutulami. Po około 7 dniach hodowli pojawiają się białe konidiofory, w ciągu następnych 2-3 tygodni nadające grzybni białawą barwę. Konidiofory występują obficie, są mniej lub bardziej wyprostowane i tworzą spiralne rozgałęzienia. Przy każdym rozgałęzieniu tworzą się 3-4 fialidy. Na ich szczytach powstają pojedynczo bezbarwne konidia o kształcie od elipsoidalnego do nieregularnie półcylindrycznego i rozmiarach 3,5–10 × 1,5–3,5 μm. Starzejąca się kolonia tworzy ciemnobrązową lub czarniawą grzybnię przetrwalnikową. Jest ona regularnie septowana, a jej poszczególne komórki są w środku nabrzmiałe, tak, że przyjmują beczułkowaty kształt. Mają szerokość 3,5–7 μm. Na grubych, bezbarwnych lub brązowych strzępkach powstają także chlamydospory. Mają średnicę 7,5–11 μm, początkowo są jasnobrązowe, potem ciemnobrązowe. Mikrosklerocja zbudowane są z nabrzmiałych, niemal kulistych komórek, o bardzo zmiennym kształcie – od wydłużonego do niemal kulistego. Przeważnie mają średnicę 60–85 μm[2].

Gatunki podobne

[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyczną cechą odróżniająca Verticillium tricorpus od podobnych i często razem występujących gatunków Verticillium albo-atrum i Verticillium dahliae jest pomarańczowa barwa grzybni[2]. Ponadto V. tricorpus wytwarza grzybnię przetrwalnikową, chlamydospory i mikrosklerocja, podczas gdy V. albo-atrum tylko grzybnię przetrwalnikową, a V. dahliae tylko mikrosklerocja[3].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Jest szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Podano jego występowanie w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Nowej Zelandii[4].

Pasożyt i saprotrof roślin. Stwierdzono jego występowanie na wyżlinie (Antirrhinum) i pomidorze uprawnym (Lycoperdon esculenta)[2]. Na tym ostatnim wywołuje chorobę o nazwie werticilioza pomidora[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-14] (ang.).
  2. a b c Mycobank. Verticillium tricorpus. [dostęp 2016-11-30].
  3. Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
  4. Discover Life Maps. [dostęp 2016-11-30].
  5. Czesław Ślusarczyk. Odglebowe choroby pomidora. Hasło ogrodnicze. Nr 12/2000