Węzławiec walcowaty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Węzławiec walcowaty

Strongylosoma stigmatosum
(Eichwald, 1830)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	wije
Gromada	dwuparce
Rząd	węzławce
Rodzina	węzławcowate
Podrodzina	Paradoxosomatinae
Plemię	Paradoxosomatini
Rodzaj	Strongylosoma
Gatunek	węzławiec walcowaty
Synonimy
Julus stigmatosus Eichwald, 1830 Julus pallipes Olivier, 1792 Polydesmus pallipes (Olivier, 1792) Strongylosoma pallipes (Olivier, 1792) Strongylosoma iuloides Brandt, 1833 Strongylosoma vejdovskyi Němec, 1895 Tropisoma corrugatum C.L. Koch, 1847 Tropisoma ferrugineum C.L. Koch, 1847

Węzławiec walcowaty (Strongylosoma stigmatosum) – gatunek dwuparca z rzędu węzławców i rodziny węzławcowatych.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1830 przez Karla Eichwalda. Zalicza się doń dwa podgatunki^[1]:

• Strongylosoma stigmatosum stigmatosum (Eichwald, 1830)
• Strongylosoma stigmatosum balcanicum (Schubart, 1934)

Węzławiec ten zasiedla lasy liściaste i mieszane, ale bywa też spotykany w parkach czy ruinach^[2]. Występuje w Europie Wschodniej, na północ sięgając Łotwy i europejskiej części Rosji, przy czym podgatunek S. s. balcanicum jest endemiczny dla Bułgarii^[1]. W Polsce węzławiec walcowaty rozprzestrzeniony jest na terenie całego kraju z wyjątkiem wysokich gór, a najpospolitszy w części południowej^[2].