Władimir Pilguj – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Pilguj

Pełne imię i nazwisko	Władimir Michajłowicz Pilguj
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1948 Dniepropietrowsk
Wzrost	185 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1958–1961 Budiwelnyk Dniepropetrowsk 1961–1967 FK Dnipro
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1967–1969 FK Dnipro 41 (-33) 1970–1981 Dinamo Moskwa 223 (-209) 1982–1983 Kubań Krasnodar 55 (-71)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1971–1972,1980  ZSRR olimpijska 4 (-0) 1972–1977  ZSRR 12 (-9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1989–1990 Dinamo Moskwa (prezes) 1996–1997 Torpedo-Łużniki Moskwa (dyrektor gen.) 2003–2005 Rosja U-21 (asystent) 2007–2010 Saturn Ramienskoje (dyrektor sport.) 2011–2012 Torpedo Moskwa (asystent)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Monachium 1972 piłka nożna brąz Moskwa 1980 piłka nożna Mistrzostwa Europy II miejsce Belgia 1972 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Władimir Michajłowicz Pilguj (ros. Владимир Михайлович Пильгуй, ukr. Володимир Михайлович Пільгуй, Wołodymyr Mychajłowycz Pilhuj; ur. 26 stycznia 1948 w Dniepropietrowsku^[1]) – rosyjski piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający na pozycji bramkarza, były reprezentant kraju, trener piłkarski.

Pilguj jest wychowankiem klubu Budiwelnyk Dniepropetrowsk. Profesjonalną karierę piłkarza rozpoczął w 1967 w zespole Dnipro Dniepropietrowsk. Od 1970 grał w Dinamo Moskwa. Już w pierwszym sezonie w barwach Dinamo zdobył Pucharu ZSRR. Sukces ten powtórzył także w 1977. Został także wicemistrzem ZSRR w 1970^[2].

Wraz z klubem osiągnął także sukces w rozgrywkach europejskich, docierając do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1971/72. Dinamo przegrało w finale 2:3 z Rangersami. Łącznie przez 11 lat gry dla Dinama zagrał w 223 spotkaniach, w których wpuścił 209 bramek^[3]. Od 1982 reprezentował barwy Kubań Krasnodar, w którym zagrał w 55 spotkaniach. Karierę piłkarską zakończył w 1983.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1967	Dnipro Dniepropietrowsk	ZSRR	Pierwaja liga ZSRR	1	0
1968				29	0
1969				38	0
1970	Dinamo Moskwa		Wyższa liga ZSRR	23	0
1971				26	0
1972				27	0
1973				30	0
1974				4	0
1976				1	0
1977				24	0
1978				14	0
1979				11	0
1980				21	0
1981				13	0
1982	Kubań Krasnodar			28	0
1983			Pierwaja liga ZSRR	27	0

Pilguj w reprezentacji ZSRR zadebiutował 7 czerwca 1972 w spotkaniu przeciwko reprezentacji Bułgarii, wygranym 1:0. W tym samym roku został powołany na Euro 1972. na którym ZSRR dotarło do finału. Podczas turnieju nie zagrał w żadnym ze spotkań. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium zagrał w dwóch spotkaniach z Meksykiem i Danią. Wraz z drużyną zdobył brązowy medal^[4].

Ten sam sukces powtórzył w 1980 w Moskwie^[4]. Po raz ostatni w reprezentacji zagrał 7 września 1977 w meczu przeciwko Polsce, wygranym 4:1. Łącznie w latach 1972–1977 wystąpił w 12 spotkaniach reprezentacji ZSRR, w których wpuścił 9 bramek^[5].

Mecze i gole w reprezentacji
#	Data	Miasto	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	07.06.1972	Moskwa	Bułgaria		1:0	towarzyski
2.	01.09.1972	Ratyzbona	Meksyk		4:1	IO 1972
3.	08.09.1972	Augsburg	Dania		4:0	IO 1972
4.	18.10.1972	Dublin	Irlandia		2:1	El. MŚ 1974
5.	28.03.1973	Płowdiw	Bułgaria		0:1	towarzyski
6.	18.04.1973	Kijów	Rumunia		2:0	towarzyski
7.	13.05.1973	Moskwa	Irlandia		1:0	El. MŚ 1974
8.	21.06.1973	Moskwa	Brazylia		0:1	towarzyski
9.	05.09.1973	Moskwa	RFN		0:1	towarzyski
10.	17.10.1973	Lipsk	NRD		0:1	towarzyski
11.	30.10.1974	Dublin	Irlandia		0:3	El. ME 1976
12.	07.09.1977	Wołgograd	Polska		4:1	towarzyski

Po zakończeniu kariery piłkarskiej w latach 1987–1989 pracował na stanowisku Prezesa drużyny „Klub seniorów sportu ZSRR” (reprezentacji seniorów ZSRR w piłce nożnej). W latach 1989–1990 pełnił funkcję Prezesa klubu Dinamo Moskwa. W 1992 został wybrany na Dyrektora Generalnego Rosyjskiej Profesjonalnej Piłkarskiej Ligi. W latach 1996–1997 zajmował stanowisko Dyrektora Generalnego klubu Torpedo-Łużniki Moskwa.

W końcu lat 90. XX wieku pracował jako przedstawiciel Ministerstwa Ośrodków Wypoczynkowych i Turystyki Autonomicznej Republiki Krymu w Moskwie. Zakres jego obowiązków to: propaganda wypoczynku na Krymie, realizacja biletów do ośrodków wypoczynkowych i bazy turystyczne, współpraca z agencjami turystycznymi.

W latach 2003–2005 pomagał trenować bramkarzy młodzieżowej i juniorskiej reprezentacji Rosji. W latach 2007–2010 pracował na stanowisku dyrektora sportowego klubu Saturn Ramienskoje, kierował działem selekcji. W latach 2011–2012 pełnił funkcję asystenta trenera w Torpedo Moskwa^[6].

• finalista Pucharu Zdobywców Pucharów: 1971/72
• wicemistrz ZSRR: 1970
• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1973, 1975
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1970, 1977

• wicemistrz Europy: 1972
• brązowy medalista igrzysk olimpijskich: 1972, 1980

• najlepszy bramkarz ZSRR: 1973
• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1973), Nr 2 (1972, 1977), Nr 3 (1971, 1974)
• 3. miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza ZSRR: 1973
• członek symbolicznego Klubu Lwa Jaszyna.

• nagrodzony tytułem Mistrza Sportu ZSRR: 1969
• nagrodzony tytułem Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1972

• Władimir Pilguj w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Władimir Pilguj w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Sylwetka na stronie Dynama Moskwa (ros.)
• Profil na stronie eu-football.info (ang.)
• Władimir Pilguj w bazie National Football Teams (ang.)