Władysław Olendzki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Olendzki

Władysław Olendzki
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1842 Dębina, Gubernia lubelska, Królestwo Polskie, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1894 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Rodzice	Aleksander i Justyna z Przewłockich
Małżeństwo	Helena Dowojno-Sylwestrowicz
Dzieci	Aleksander, Janina, Dorota, Władysława
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Olendzki (ur. 2 lutego 1842 w Dębinie, zm. 28 lutego 1894^[1] w Warszawie) – polski dziennikarz, literat.

Urodził się 2 lutego 1842 w Dębinie jako syn Aleksandra i Justyny z Przewłockich. Po ukończeniu szkół zapisał się na wydział prawa uniwersytetu w Heidelbergu.

Po wybuchu powstania styczniowego przerwał studia i wziął udział w walkach w oddziale generała Edmunda Taczanowskiego.

Po upadku powstania w 1863 powrócił do Heidelbergu i dokończył studia na wydziale filozoficznym i w 1866 uzyskał stopień doktora filozofii. Zamieszkał w Krakowie gdzie udzielał lekcji prywatnych oraz pisał recenzje teatralne do prasy krakowskiej. Pisywał do poznańskiego Tygodnika Wielkopolskiego i w 1872 przeniósł się do Poznania i objął jego redakcję. Ustąpił z redakcji Tygodnika pod zarzutem szerzenia ugodowości wobec Rosji. W 1875 wyjechał do Królestwa Polskiego. Na granicy został aresztowany i osadzony w cytadeli warszawskiej, ale wkrótce został zwolniony.

Pisał felietony do konserwatywnego tygodnika Niwa. W latach 1876-77 kilka jego komedii wystawiono w warszawskich teatrach. Władysław Olendzki ożenił się w 1877 z Heleną Dowojno-Sylwestrowicz, mieli syna Aleksandra oraz trzy córki: Janinę, Dorotę i Władysławę.

W latach 1879-82 mieszkał na wsi, początkowo w majątku stryja w guberni grodzieńskiej a następnie w rodzinnym majątku Moczulna.

Po powrocie do Warszawy pisywał nadal do tygodnika Niwa oraz do Słowa, którego był redaktorem naczelnym. Olendzki odznaczał się werwą, dowcipem i fantazją zjednując sobie liczne grono przyjaciół. Wśród nich był Henryk Sienkiewicz, któremu osoba Olendzkiego posłużyła jako jeden z prototypów postaci Onufrego Zagłoby.

Zmarł 28 lutego 1894 i pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

• StanisławS. Szenic StanisławS., Cmentarz Powązkowski 1891-1918: zmarli i ich rodziny, Wyd. 1, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 46-47, ISBN 83-06-00921-5, OCLC 11676051 .