French
DeutschWładysław Passendorfer – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 podpułkownik artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 maja 1952 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
.jpg){kind=small} | |
| Odznaczenia | |
         | |
Władysław Passendorfer (ur. 5 maja 1895 w Starym Dzikowie, zm. 18 maja 1952 w Krakowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 5 maja 1895 w Starym Dzikowie, w ówczesnym powiecie cieszanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Oskara (1866–1950), urzędnika pocztowego, i Bronisławy z domu Wachal (1866–1943)[1][2]. Był młodszym bratem Edwarda (1894–1984), geologa.
W czasie wojny z bolszewikami, w stopniu ogniomistrza sztabowego, walczył w szeregach 1 pułku artylerii polowej Legionów. Rozkazem Dowództwa 2 Armii nr 1512/I z 1 września 1920 został odznaczony Orderem Virtuti Militari[1]. 28 lutego 1921 został „zatwierdzony z równoczesnym zaliczeniem do Rezerwy armii i powołaniem do czynnej służby, mianowany za dokonanie wybitnych czynów na polu walki z dniem 1 września 1920 podporucznikiem w artylerii”[3].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w służbie zawodowej, w macierzystym pułku[4][5][6]. Dowodził w nim 4 baterią. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 594. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 1 pułku artylerii polowej Legionów[7]. 12 kwietnia 1927 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 66. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. Z dniem 1 sierpnia 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[9]. W październiku tego samego roku przeniesiony został do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta personalnego[10][11]. 2 listopada 1933 przeniesiony został do 6 pułku artylerii lekkiej w Krakowie[12]. 27 czerwca 1935 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 44. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13].
W kampanii wrześniowej 1939 dowodził III dywizjonem 32 pułku artylerii lekkiej. W Polskich Siłach Zbrojnych między innymi dowodził 2 baterią 1 pułku artylerii lekkiej i 3 pułkiem artylerii motorowej oraz piastował stanowisko zastępcy komendanta Centrum Wyszkolenia Artylerii.
W październiku 1947 powrócił do kraju przywożąc z sobą obraz Matki Boskiej wykonany sześć lat wcześniej w miejscowości Newport w pobliżu Dundee przez pchor. Edwarda Chylińskiego. Od 1950 obraz znajduje się w ołtarzu bocznej kaplicy kościoła Narodzenia NMP w Zielonkach. W 1995 jego syn Jerzy zrealizował film dokumentalny „Z Ziemi Szkockiej do Polski”, w którym przedstawił historię obrazu. Pracował w Krakowskich Zakładach Przemysłu Materiałów Budowlanych na stanowisku starszego inspektora technicznego[14].
Zmarł 18 maja 1952 w Krakowie[14]. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS 79, rząd wsch.)[14][2].
Był żonaty z Kamilą z Kobaków (1901–1994), z którą miał syna Jerzego (1923–2003)[15] i córkę Zofię (1930–1977)[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 595 – 22 lutego 1921[16]
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[1]
- Złoty Krzyż Zasługi – 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”[19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką[1]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929[20]
- Brązowy Medal Waleczności
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Władysław Passendorfer. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2358 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-05].
- ↑ a b c Wyszukiwarka grobów [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie [dostęp 2023-04-19].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 489.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 715, 826.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 638, 750.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 375, 470.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 123.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 387.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 192, 439.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 68.
- ↑ a b c Nekrolog. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2023-04-19].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PASSENDORFEROWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-09-23].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921, s. 402.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 241.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Passendorfer Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2358 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-15].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Żołnierze Niepodległości : Passendorfer Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-04-15].