Władysław Szaryński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Szaryński
Pełne imię i nazwisko

Władysław Zdzisław Szaryński

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1947
Szczecin

Wzrost

166 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1959–1966 Arkonia Szczecin
1966–1968 Zawisza Bydgoszcz
1969 ROW Rybnik
1969–1974 Górnik Zabrze 87 (7)
1974–1979 Zagłębie Sosnowiec
1979–1980 US Dunkerque
1980–1981 RFC Hautrage
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1970  Polska 2 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Władysław Zdzisław Szaryński (ur. 17 stycznia 1947 w Szczecinie) – polski piłkarz, napastnik.

Jest wychowankiem Arkonii Szczecin. Następnie grał w Zawiszy Bydgoszcz i ROW Rybnik. Najlepszy okres w kariery spędził w Górniku Zabrze. Z tym klubem zdobył dwa tytuły mistrza Polski i trzy razy zwyciężał w Pucharze Polski. W 1970 zagrał w finałowym meczu Puchar Zdobywców Pucharów. Od 1974 był zawodnikiem Zagłębia Sosnowiec, dwukrotnie triumfował w Pucharze Polski. Karierę kończył we Francji i Belgii. Pracował jako trener w Zagłębiu.

W reprezentacji Polski zagrał dwa razy (w 1970).

25 lutego 2023 Władysław Szaryński, Zbigniew Myga i Jerzy Pielok symbolicznym kopnięciem piłki rozpoczęli mecz otwarcia na nowym stadionie Zagłębia Sosnowiec, w którym gospodarze pokonali GKS Katowice 2:1[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]