Wólka Infułacka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wólka Infułacka

część miasta Zamościa
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miasto	Zamość
Data założenia	XVIII
W granicach Zamościa	9 grudnia 1973[1]
SIMC	nie nadano[2]
Strefa numeracyjna	(+48) 84
Kod pocztowy	22-400
Tablice rejestracyjne	LZ
Plan Wólki Infułackiej
Położenie na mapie Zamościa Wólka Infułacka
Położenie na mapie Polski Wólka Infułacka
Położenie na mapie województwa lubelskiego Wólka Infułacka
50°44′21″N 23°18′14″E/50,739278 23,303917

Wólka Infułacka (także Folwark Poduchowny, Wólka Miejska) – dawna miejscowość, od 1973 w granicach Zamościu, w jego ekstremalnie północno-wschodniej części.

Wieś położona była między Majdanem a Szopinkiem, od torów przy obecnej ciepłowni ku północny, aż po Czarny Potok^[3], a folwark przy obecnej ulicy Hrubieszowskiej^[4].

Wólka Infułacka to dawny folwark kolegiacki z XVII wieku oraz wieś granicząca z Zamościem. W 1918 częściowo włączona do Majdanu (a wraz z nim do Zamościa). W XIX wieku znajdowały się tu koszary i kwatermistrzostwo, które w 1877 roku przebudowano na fabrykę zapałek. W 1877 powstał tu młyn, cegielnia i browar. Liczba mieszkańców Wólki Infułackiej wynosiła około 200 w końcu XIX wieku, kiedy to należała do Rosjanina Siergiejewa. Pożar w 1900 roku strawił 15 gospodarstw. W 1919 roku Wólkę, liczącą wówczas 127 morgów, nabyli Dziubowie i Jabłońscy od Lubowii Zacharowej^[5]. W latach 1920. widnieje na planach jako Wólka Miejska. 1938 została ponownie sprzedana^[3][6].

9 grudnia 1973 pozostały obszar Wólki Infułackiej wyłączono z gminy Sitno i włączono do Zamościa^[1].