Włóczydło polne – Wikipedia, wolna encyklopedia
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | włóczydło | ||
Gatunek | włóczydło polne | ||
Nazwa systematyczna | |||
Caucalis platycarpos L. Sp. pl. 1:241. 1753 | |||
Synonimy | |||
|
Włóczydło polne (Caucalis platycarpos L.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych (Apiaceae). Jedyny przedstawiciel rodzaju włóczydło Caucalis L. Rośnie dziko w środkowej i południowej Europie oraz w Azji Zachodniej, na Kaukazie i w Kirgistanie[3]. W Polsce występuje głównie w pasie wyżyn[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Roślina zielna z białawym, cienkim i wrzecionowatym korzeniem. Łodyga wzniesiona lub podnosząca się jest od dołu gałęzista i osiąga od 8 do 30 cm wysokości. Jest pokryta rzadkimi, odstającymi, szorstkimi włoskami lub bywa naga, poza tym w górnej części bruzdowana[5].
- Liście
- Dolne ogonkowe, górne siedzące. Pochwy liściowe błoniaste i owłosione na brzegu. Blaszki słabo owłosione, 2–3-krotnie pierzaste, odcinki I rzędu w zarysie jajowate, odcinki ostatniego rzędu wydłużone, nacinane, z łatkami równowąskimi lub lancetowatymi[5].
- Kwiaty
- Poligamiczne – częściowo obupłciowe, częściowo tylko męskie. Zebrane w skąpokwiatowe baldaszki, te z kolei w liczbie 2–5 w baldach złożony. Pokryw zwykle brak lub są nieliczne, drobne i zielone. Pokrywki w liczbie 2–5 są lancetowate, krótsze od szypułek kwiatowych. Płatki korony są białe lub różowawe, mają do 2 mm długości i 2,5 mm szerokości, mają kształt szeroko odwrotnie jajowaty z głębokim wycięciem na szczycie i tu z łatką. Ząbki kielicha są jajowatolancetowate i osiągają do 1,5 mm długości[5].
- Owoce
- Jajowate, z boku spłaszczone rozłupnie o długości 6–13 mm i szerokości do 5 mm, pokryte haczykowatymi wyrostkami[5].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do września. Rośnie w uprawach zbożowych, na odłogach, przydrożach i przytorzach[5]. Gatunek charakterystyczny zespołu Caucalido-Scandicetum[6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek typowy monotypowego rodzaju Caucalis L., Sp. Pl. 240. 1 Mai 1753 (synonimy: Muitis Rafinesque, Nigera Bubani)[7]. Rodzaj w obrębie rodziny selerowatych (baldaszkowatych) Apiaceae klasyfikowany jest do podrodziny Apioideae, plemienia Scandiceae i podplemienia Torilidinae[3].
Zagrożenia i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków wymierających, krytycznie zagrożonych (kategoria zagrożenia E)[8]. W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię CR (krytycznie zagrożony)[9]. Znajduje się także w Polskiej czerwonej księdze roślin w kategorii EN (zagrożony)[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
- ↑ a b c Genus: Caucalis L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2019-07-03].
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
- ↑ a b c d e Marian Koczwara , Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 41 .
- ↑ Władysław Matuszkiewicz , Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 100, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
- ↑ Caucalis. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-07-03].
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
- BioLib: 40233
- EoL: 485316
- FloraWeb: 1329
- GBIF: 3034523
- identyfikator iNaturalist: 160242
- IPNI: 839978-1
- ITIS: 501336
- NCBI: 52456
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2705953
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:839978-1
- Tela Botanica: 14897
- identyfikator Tropicos: 1701057
- USDA PLANTS: CAPL11
- CoL: RWQN