Władysław Michał Branicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Michał Branicki

Friedrich von Amerling, Portret Władysława Branickiego z 1852 roku
Korczak
Rodzina	Braniccy herbu Korczak
Data urodzenia	1826
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1884 Paryż
Ojciec	Władysław Grzegorz Branicki
Matka	Róża Potocka
Żona	Maria Aniela Sapieha
Dzieci	Maria Róża Zofia

Władysław Michał Branicki herbu Korczak (ur. w 1826, zm. 17 lipca 1884 w Paryżu^[1]) – hrabia^[2], polski szlachcic, dziedzic dóbr Biała Cerkiew na Ukrainie, kamerjunkier dworu rosyjskiego^[3].

Był synem Władysława Branickiego i Róży Potockiej oraz bratem m.in. Aleksandra, Konstantego i Ksawerego.

W październiku 1862 r. ożenił się z Marią Anielą z ks. Sapiehów (1843–1918). Mieli dwie córki:

• starszą Marię-Różę, znaną jako Bichetta, która wyszła za ks. Jerzego Fryderyka Radziwiłła XV ordynata na Nieświeżu. Na nią przed 1917 rokiem przeszła Biała Cerkiew.
• młodszą Zofię (1871-1935), która wyszła za księcia Piotra Strozzi, a potem za Karola Halperta.