Władysław Minkiewicz (1913–1988) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy tłumacza. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Władysław Minkiewicz, ps. Iwanowski, Rudzki (ur. 8 grudnia 1913, zm. 4 lipca 1988 w Warszawie)^[1] – tłumacz literatury francuskiej i włoskiej, powstaniec warszawski.

Urodził się jako syn Antoniego Minkiewicza (1881–1920)^[1], inżyniera górnika, działacza społecznego, ministra aprowizacji. Był stryjecznym bratem Janusza Minkiewicza, któremu zawdzięczał karierę tłumacza – dzięki wstawiennictwu kuzyna otrzymał propozycję przekładu Ścieżki pajęczych gniazd Itala Calvino (PIW, 1957), a po przetłumaczeniu kolejnych czterech tytułów został przyjęty do Związku Literatów Polskich^[2].

Podczas okupacji niemieckiej był zastępcą kierownika Sekcji Ogólnej Departamentu Spraw Zagranicznych Delegatury Rządu na Kraj. W powstaniu warszawskim walczył jako ochotnik w Grupie Bojowej Armii Krajowej Krybar w III. Zgrupowaniu Konrad^[3].

Od 1938 był mężem Teresy Marii z Małcużyńskich (1915–2001), siostry Witolda, pianisty, i Karola, dziennikarza. Mieli córkę Annę po mężu Hebanowską (ur. 1939)^[4] i syna Władysława Antoniego (ur. 1945), dziennikarza i publicystę sportowego^[5].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 50-1-4)^[6].

• Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 279–280, 665.