WZT-4 – Wikipedia, wolna encyklopedia

WZT-4

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy S.A.
Typ pojazdu	wóz zabezpieczenia technicznego
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4
Historia
Produkcja	2008-2010
Dane techniczne
Silnik	12-cylindrowy wysokoprężny PZL Wola S-1000R o mocy 1000 KM (736 kW)
Transmisja	mechaniczna
Poj. zb. paliwa	1520 L (wraz z beczkami)
Długość	850 cm
Szerokość	360 cm
Wysokość	217 cm
Prześwit	39,5 cm
Masa	bojowa: 45 t
Osiągi
Prędkość	65 km/h w terenie: 40-50 km/h
Zasięg pojazdu	420-600
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	do 1,8 m bez przygotowania: do 1,2 m
Rowy (szer.)	do 2,6-2,8 m
Ściany (wys.)	do 0,7 m
Kąt podjazdu	do 30
Dane operacyjne
Uzbrojenie
WKM M2 kalibru 12,7x99 mm
Wyposażenie
12 wyrzutni granatów dymnych Dezamet 902A
Użytkownicy
Malezja

WZT-4 – wóz zabezpieczenia technicznego, produkcji polskiej, bazujący na podwoziu czołgu PT-91Z, w wersji dla Malezji^[1], i kadłubie MID.

WZT-4 jest projektem zakładów OBRUM i ZM Bumar Łabędy, który został zaprojektowany na potrzeby kontraktu sprzedaży czołgów PT-91Z do Malezji. W lipcu 2008 roku oddano do produkcji pojazd, który zunifikowano z zamówionymi przez Malezję czołgami typu PT-91Z, poprzez użycie tych samych podzespołów: układ napędowy Power Pack z silnikiem PZL Wola S-1000R o mocy 1000 KM i automatyczną przekładnią SESM Renk ESM-350M oraz użycie kadłuba MID, który zapewnia również lepsze warunki pracy załogi.

Wydawało się logicznym oparcie jego konstrukcji na WZT-3, ale analizy wykazały, że lepiej w nowym wozie sprawdzi się konstrukcja maszyny inżynieryjno-drogowej MID-M^[2].

Wnętrze wozu dzieli się na trzy przedziały: załogi w przedniej części, w środkowej transportowy i napędowy z tyłu wozu. Przedział transportowy może służyć do przewożenia większych urządzeń niezbędnych do wykonywania prac inżynieryjnych, lub do transportu rannych - do 3 osób na noszach w pozycji leżącej. Całość jest klimatyzowana.

• zastosowano silnik o mocy 1000 KM
• przekładnia automatyczna z wolantem
• układ napędowy PowerPack
• klimatyzacja
• agregat prądotwórczy
• system nawigacji
• system zarządzania polem walki
• dwie radiostacje
• telefon wewnętrzny
• żuraw o udźwigu do 20 t umieszczony po przeciwnej stronie do wylotu spalin (ułatwia to warunki pracy),
• bębnowa hydrauliczna wciągarka o uciągu 30–90 t przy użyciu bloczków.

Uzbrojenie to przeciwlotniczy karabin maszynowy kal. 12,7 mm NATO, przyrządy obserwacyjne dzienne i nocne, zespół urządzeń ochrony przed bronią masowego rażenia, wyrzutnie granatów zadymiających oraz termiczną aparaturę zadymiającą do stawiania zasłon dymnych, urządzenie przeciwpożarowe wewnątrz wozu, urządzenie ułatwiające poruszanie się w wodzie, urządzenie holownicze, wciągarkę pomocniczą, oraz spychacz. W chwili rozpoczęcia produkcji WZT-4 należał do najnowocześniejszych pojazdów tego typu na świecie.

W każdym wozie znajduje się komplet części zamiennych i narzędzi, spawarka elektryczna, palnik acetylenowo-tlenowy do cięcia i spawania, przetwornica napięcia oraz wyposażenie do ewakuacji medycznej rannych.

Napęd to sześć par podwójnych kół jezdnych, przednich kół napinających i tylnych napędowych.

•  Malezja: Wojska Lądowe Sił Zbrojnych Królestwa Malezji – 6 szt.^[3]

• PMC-90 – most
• PZA Loara – zestaw przeciwlotniczy
• WZT-3 – wóz zabezpieczenia technicznego

• Andrzej Kiński. "Wuzetka" dla Malezji. „Nowa Technika Wojskowa”. 9/2008. s. 16–24. 

• WZT-4