Wacław Barański – Wikipedia, wolna encyklopedia
kapitan rezerwy piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | nauczyciel |
Odznaczenia | |
Wacław Barański (ur. 24 czerwca 1896 w Raciążu, pow. sierpecki[1], zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Walentego h. Pobóg i Julianny z Olszewskich. Miał trzy siostry: Jadwigę, Salomeę i Reginę oraz trzech braci: Stanisława Teodora, Szymona i Rajmunda[2]. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Wymyślinie z 1915[3]. Od 1 lipca 1915 do 30 kwietnia 1916 pracował jako nauczyciel ludowy w szkole w Staroźrebach, pow. płocki. W czasie I wojny światowej, od 1916, walczył jako oficer w armii rosyjskiej. W 1916 ukończył Odeską Szkołę Wojskową w stopniu junkra. W 1917, jako młodszy oficer wstąpił do 249. polskiego zapasowego pułku w Nowogrodzie Wołyńskim. Od 1918 w Wojsku Polskim. W marcu 1919 został przydzielony do 6 pułku strzelców polskich w 48 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie. Walczył w wojnie 1920 r. w szeregach 48 pułku piechoty 2 Dywizji Piechoty. W 1920 został ciężko ranny. W grudniu 1920 mianowany porucznikiem. W 1925 ukończył pięciomiesięczny kurs doszkolenia młodszych oficerów piechoty w Chełmnie. Kapitan ze starszeństwem 1 stycznia 1928. Przeniesiony w stan spoczynku. Przydział mobilizacyjny 48 pp.
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany przez NKWD wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW z 1. 4.1940.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie na stopień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był mężem Janiny z domu Wojtas, z którą mieli córkę Annę (ur. 1933) po mężu Kozielska[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1934)[5]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Wojenny (Francja, 1922)
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Wacław Barański został upamiętniony „Dębem Pamięci” 13 kwietnia 2012 r. na terenie Zespołu Szkół w Skępem[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
- Kampania wrześniowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-19] .
- ↑ a b kpt. Wacław Barański – Katyńczycy Ziemi Dobrzyńskiej [online] [dostęp 2020-11-19] (pol.).
- ↑ Wspomnienia i galeria serdeczna. Wymyślin w pamięci nauczycieli i ich wychowanków z pełnym wykazem, 2009 .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Administrator, Dęby pamięci upamiętniające kolejnych absolwentów seminarium nauczycielskiego w Wymyślinie zamordowanych w Katyniu i Charkowie [online], zsskepe.pl [dostęp 2017-07-01] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/117
- Wspomnienia i galeria serdeczna. Wymyślin w pamięci nauczycieli i ich wychowanków z pełnym wykazem (1867–1969), wybór, wstęp i opracowanie Mirosław Krajewski. 2009, ISSN 1898-7125.