Walecznych tysiąc – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz w Wikiźródłach tekst Walecznych tysiąc

Walecznych tysiąc albo Tysiąc walecznych (org. Die letzten Zehn vom vierten Regiment, 5 stycznia 1832 rok) – pieśń z nurtu Polenlieder autorstwa niemieckiego poety Juliusa Mosena napisana ku czci żołnierzy 4 Pułku Piechoty Królestwa Polskiego (tzw. Czwartaków), którzy odznaczyli się męstwem w czasie powstania listopadowego^[1].

Melodia utworu pochodzi z zagranicy. Według niektórych badaczy napisał ją francuski kompozytor Joseph Denis Doche, według innych – niemiecki kompozytor Albert Lortzing^[1], który zaczerpnął motyw z muzyki do dramatu Karla von Holteia Stary wódz (Der alte Feldherr), poświęconemu postaci Tadeusza Kościuszki.

Specjalizujący się m.in. w produkcji pocztówek o charakterze patriotycznym Salon Malarzy Polskich w Krakowie wydał kartę pocztową z polskimi słowami pieśni i grafiką Kajetana Saryusza-Wolskiego^[2].

Pieśń na język polski przełożył Jan Nepomucen Kamiński^[3][4]. W polskim przekładzie zaczyna się od słów:

Walecznych tysiąc opuszcza Warszawę.
Przysięga klęcząc: naszym świadkiem Bóg!
Z bagnetem w ręku pójdziem w świętą Sprawę,
Śmierć hasłem naszem, niechaj zadrży wróg!
Już dobosz zabrzmiał, już sojusz zawarty,
Z panewką próżną idzie w bój Pułk Czwarty