Wielkość bezwymiarowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielkość bezwymiarowa^[a], wielkość niemianowana^[b] – wielkość niemająca jednostki miary, używana najczęściej do przedstawienia wzajemnego stosunku dwóch wartości (na przykład ułamka masowego, niepewności względnej).

• skalar (fizyka)
• wymiar wielkości fizycznej