Watażka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Watażka (z ukr. ватажок/watażok, ватажка/watáżka) – dowódca watahy, czyli zbrojnej grupy ludzi, czeredy, często o charakterze rozbójniczym. Określenie to było również popularne na Ukrainie w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Mianem tym określano wtedy drobniejszych dowódców kozackich. Pojęcie to jest także często używane w odniesieniu do samozwańczych przywódców chińskich prowincji z czasów ery militarystów^[1].

Obecnie słowo to ma wydźwięk pejoratywny, nazywa się „watażką” awanturników, wichrzycieli, pociągających za sobą innych.

• wataha

• Elżbieta Sobol (red.): Słownik Wyrazów Obcych. Warszawa: wyd. PWN, 2002. ISBN 83-01-13677-4.Sprawdź autora:1. Brak numerów stron w książce